12092
ilkokula giderken babam maç izlemem için kazandığı 3-5 kuruş parayla beni kahvehanelere götürürdü. bahsettiğim zamanlar 1998 - 2000 zaman dilimi. o dönemlerde gülerek maç izlemeye gider, gülerek dönerdik. marş söylerdik, zıplardık, eğlenirdik. çünkü çaba gösteren bir ekip vardı. bazı değerleri umursayan insanlar. sonra zaman ilerledi, ben büyüdüm, ailem yaşlandı, ekonomik durumumuz daha zora girdi. yıllar sonra 2009 ya da 2010 falandı. bu sefer babamızla birlikte abimin cebindeki son parasıyla maç izlemeye gittik. o dönemi anlatmama gerek yok zaten futbol takımının durumunu. iğrenç bir futbol, karaktersizlik, umursamazlık. sonra içim burkuldu, son paramızı, kendisinden başka değerleri düşünmeyen, galatasaray ruhunu taşıyamayan futbolcu topluluğuna verdik diye. belki şimdi 3-5 kuruş için acıtasyon yaptığımı düşünenler olabilir. ama birçok kişinin hayatındaki bazı şeylerden daha fazla sevdiği, bir takım uğruna verdikleri onca şey var. bu takımın herhangi bir elemanıysan hatta bu takımın skoruna direkt katkın varsa bence bunları düşünmeli insan. senin alınterinde, emeğinde kaç milyon kişinin mutluluğu, onuru var. bunun farkında olunmalı. buna göre mücadele edilmeli. umursamadan değil. futbol ya da spor bir eğlencedir tamam fakat bir mücadele var. mücadelenin olduğu yerde, taktik, stratejik unsurlar var. yani satrançtan farksız futbol. savaş gibi. üstelik söylediğim gibi senin elinin, ayaklarının, kafanın ucunda milyonlarca insanın duyguları varsa savaşacaksın, ne varsa sunacaksın. haftada en fazla 2 maç yapıyorsun. benim babamın saatlerce çalışıp kazandığı 3-5 kuruşun senin uğruna harcanmasını kaldırabilmelisin, bunu haketmelisin. babam, abim, ailem gibi iyelik ekleri kullandım ama eminim burada çok fazla aynı durumda olan arkadaşlarım var. aynı şeyleri paylaştığım. bu bilinç taşınmalı. buna göre mücadele etmeli futbolcu. önce kendi haysiyeti sonra bizler için. yoksa şimdi olduğu gibi tüm haftamızı hatta geri kalan haftaları tatsız tutsuz geçiririz. bunu kadrodaki tüm futbolcular için söylemiyorum. ya da sadece galatasaray'ı ilgilendiren bir mesele de değil bu. bu sezon şampiyon oluruz ya da olmayız bilmiyorum. ben 2-3 hafta önce umudumu zaten yitirdim. şampiyon olduğumuzda bu umutsuzluklar, kırıklıklar geçecek mi ? benim için hayır.
