235
cocuktum daha bu stadyum'un adini ilk duydugumda. babama sordum hemen, "hangi takimin stadi bu ?" diye sonra arkasindan hemen demistim kesin fenerbahce'nin dir. onlar zengin ya en güzel stadyum'da onlarindir tabi diye düsündüm o kücük yasimda bile. düsünün o yasimda bile fenerbahce ve paralari hakkinda konusan arkadaslar vardi etrafimda. hep bir kez olsun görebilmek istedim. stada adim atiyim istedim bir türlü olmamisti. en sonunda 28 mart 2010 galatasaray fenerbahce maci'ni yeni acikta izlemek nasip oldu. ama mac kimin umrunda ki. ali sami yen'e gelmisim. hemen hayallere daldim yeni acik tribününün önündeki kaleye bakarak. hagi'nin atlethico bilbao'ya attigi golü canlandirdim gözümde, hakan sükür'ün leeds macindaki kafa golünü hayal ettim, yine hagi'nin milan'a attigi asirtma gol de o kaleyeydi onun sevincinide yasadim gitmisken kendimce ve daha neler neler geldi gözümün önüne. söylenecek cok sey var da kelimelere dökemiyor insan bazen.
mac sonunda yenildik 0-1. ilk ve son kez gördügüm sami yen'de gol sevinci yasayamadim. ama galatasaray bana o gözümde canlandirdigim anilari hediye etmisti daha önceden. hic unutmayacagiz seni sami yen.
mac sonunda yenildik 0-1. ilk ve son kez gördügüm sami yen'de gol sevinci yasayamadim. ama galatasaray bana o gözümde canlandirdigim anilari hediye etmisti daha önceden. hic unutmayacagiz seni sami yen.
