5537
panik modunu açmış taraftardır. sene başı müthiş bir sinerji oluşturdular. aslında her sene başı böyledirler ama bu sezon daha da gaza gelmişlerdi. derken iç saha maçlarında coşkulu bir fenerbahçe'nin gazıyla ve yıllardır görmedikleri kaliteli bir teknik direktörden adeta bir peygamber gibi bahsetmeleriyle oldu bu iş dediler. galatasaray'ın ilk haftalarda çok zorlanması, bjk ve ts'nin hiç ışık vermemesi derken kendilerini şampiyon yaptılar bile.
fenerbahçe taraftarı benim yakın çevremin yüzde sekseni. valla fenerbahçeli babamı hariç tutuyorum, çoğunun profili aynı. mesela bizim gibi doğruyu aramak adına çok fazla eğilip bükülmezler. konu fenerbahçe olunca öyle bir kibirlenirler ki en ufak tartışmada bile geri adım atmazlar. biz efendiliğimizden haftalardır kollanan fenerbahçe'ye fenerbahçeli dostlarımız incinmesin diye bir şey söylemez iken onlar en ufak fırsatı dahi kaçırmazlar ve algı kasarlar. algı kasmaya başladıkları an anlıyorum ki galatasaray bu adamları ürkütecek seviyeye gelmiş.
yalan yok, ben de 22-23 sezonunda maruz kaldığımız sürekli hakem faciaları neticesinde fenerbahçe şampiyon olur demiştim. ama çok değil 4-5 haftada her şey değişti. hem hakem faktörü biraz nötrlendi, hem de galatasaray kadrosu-oyunu-takım kimyası bir anda oturdu. fenerbahçe'nin de çok ciddi bir deplasman sorunu olduğu anlaşıldı. fikstür ilerledikçe takkenin daha da düştüğünü göreceğiz.
gelinen noktada istanbul dışına doğru düzgün çıkmayan sadece 6 deplasman oynamış fenerbahçe, 9 deplasman oynamış galatasaray'dan geride. sene başından beri hocasıyla övülmelere doyulmayan fenerbahçe, sene başından beri hocasıyla eleştirilen galatasaray'dan geride. sene başından beri bütün kurumlarca kollanan, lehine açık ara en çok penaltı çalınan, yaptığı faule oranla en az sarı kart gören takım fenerbahçe; ali palabıyık gibilerin doğradığı galatasaray'dan geride. nasıl oluyor bu hakikaten? aslında bu her sezonun aynı hikayesi. fenerbahçe tarihi bunun gibi gazlar ve travmalardan ibaret. taraftarı da bunun üzerine şekillenmiş, yapacak bir şey yok. galatasaray'ın ortası yoktur. ya çok kötüdür, ya çok iyidir. işte hedefe kilitlenmiş iyi bir galatasaray bu adamların en büyük korkusu. kafada kaybediyorlar, kaybedecekler.
fenerbahçe taraftarı benim yakın çevremin yüzde sekseni. valla fenerbahçeli babamı hariç tutuyorum, çoğunun profili aynı. mesela bizim gibi doğruyu aramak adına çok fazla eğilip bükülmezler. konu fenerbahçe olunca öyle bir kibirlenirler ki en ufak tartışmada bile geri adım atmazlar. biz efendiliğimizden haftalardır kollanan fenerbahçe'ye fenerbahçeli dostlarımız incinmesin diye bir şey söylemez iken onlar en ufak fırsatı dahi kaçırmazlar ve algı kasarlar. algı kasmaya başladıkları an anlıyorum ki galatasaray bu adamları ürkütecek seviyeye gelmiş.
yalan yok, ben de 22-23 sezonunda maruz kaldığımız sürekli hakem faciaları neticesinde fenerbahçe şampiyon olur demiştim. ama çok değil 4-5 haftada her şey değişti. hem hakem faktörü biraz nötrlendi, hem de galatasaray kadrosu-oyunu-takım kimyası bir anda oturdu. fenerbahçe'nin de çok ciddi bir deplasman sorunu olduğu anlaşıldı. fikstür ilerledikçe takkenin daha da düştüğünü göreceğiz.
gelinen noktada istanbul dışına doğru düzgün çıkmayan sadece 6 deplasman oynamış fenerbahçe, 9 deplasman oynamış galatasaray'dan geride. sene başından beri hocasıyla övülmelere doyulmayan fenerbahçe, sene başından beri hocasıyla eleştirilen galatasaray'dan geride. sene başından beri bütün kurumlarca kollanan, lehine açık ara en çok penaltı çalınan, yaptığı faule oranla en az sarı kart gören takım fenerbahçe; ali palabıyık gibilerin doğradığı galatasaray'dan geride. nasıl oluyor bu hakikaten? aslında bu her sezonun aynı hikayesi. fenerbahçe tarihi bunun gibi gazlar ve travmalardan ibaret. taraftarı da bunun üzerine şekillenmiş, yapacak bir şey yok. galatasaray'ın ortası yoktur. ya çok kötüdür, ya çok iyidir. işte hedefe kilitlenmiş iyi bir galatasaray bu adamların en büyük korkusu. kafada kaybediyorlar, kaybedecekler.
