150
ilk kez 1987 yilinda tanistigim ve galatasaray'ini en az benim kadar cok sevdiginden en ufak bir süphe duymadigim fakat bu tanisma serefine henüz erişememiş renkdaşlarimin varligini düşündükçe kendimi şansli hissetmemi saglayan emektar mabed.kim bilir kac kez sabahin köründe kalktim maca girebilmek icin,kac kez islandim bilet kuyruklarinda ya da kac kez 'ne zaman bitecek bu giris cilesi?'muhabbetlerinin icinde buldum kendimi soguk duvarlarinin arasindan gecerken.ama her merdivenleri bitirip o yemyesil cimleri görüsümde unuttum hepsini.hicbirini tanimadigim ama hepsiyle de galatasaray sevgisi gibi cok ozel bir ortak paydada bulustugum binlerce insanin arasinda kendimi cok rahat,huzurlu ve güvende hissetttim her seferinde.
