10139
en büyük problemi saha içinde haddini bilmeyen futbolcular yaratılmasıdır. bu durumun yaratılmasında aslan payı fatih terim, roberto mancini ve galatasaray taraftarına ait. en suçsuz kesim ise futbolcular.
galatasaray futbol takımı bu sezon* başında biraz da taraftarın gazıyla olmadığı, olamayacağı bir kimliğe bürünmeye çalıştı. bunun ilk ışığını daha takım şampiyonluğu kutlamayı yeni bitirmişken yayıncı kuruluşta selçuk ve burak' ın konuk olduğu programa fatih hocanın telefonla bağlanmasında gördük. birçoğumuz hatırlar hoca o gün telefona bağlandığında "burak seneye her maç 11-12 km koşacak" dedi. aslında bu küçük bir detay gibi gözükse de sezon geneline baktığımızda senenin nasıl sonlanacağına dair çok büyük bir ipucuydu.
fatih hocanın futbolculara bunca senedir yapmadıkları, yapamayacakları görevler biçmesi (biraz da şov transferlerinin etkisiyle) işleyen çarktaki dişlileri aksatmaya başladı. elimizde müthiş bulgur pilavı yapmalık malzeme ve bunu yapacak aşçı varken biz milano usülü risotto peşine düştük. halbuki kır soğanı bulgurun yanına yapıştır gitsin anasını satayım, kim siker risottoyu. yok ama illa kanımız bitlenince evde çocuk yıkayan hanımı bırakıp rusa gidicez. genimizde var amına koyim.
neyse rusa gitmeden ana konuya geri dönelim, rusa hep gideriz nasılsa. velhasıl fatih hoca takımın başından gönderilene kadar, biz burak' tan hem bekini kovalamasını, hem ilerde pres yapmasını kalan enerjisiylede pozisyonları harcamadan takır takır gol atmasını, aynı şekilde sneijder' den hem sol açık performansı, hem 10 numara performansı göstermesini, selçuk' tan hem oyun kurmasını, hem skora katkı vermesini hem de geri dönemeyen açık oyuncularının açıklarını kapatıp defansif olarak mücadele etmesini bekledik. bu kadar sorumluluğu alacak futbolcu zaten dünyada yok, yarısını yapabilene de psg 60 milyon ödüyor.
takım doğal olarak bu kadar işlev bozukluğu olan parçayla daha fazla yürüyemedi ve bu sefer tribünlerde daha çok 2000' in başarı şımarıklığıyla büyümüş neslin hedef tahtası haline geldi. burası dahil her platformda daha 5 ay önce "boynuma dola" denilen futbolcular birer keresteye evrildi.
bundan sonra ise mancini dönemi başladı. benim iyi bir hocadan ilk beklediğim eldeki malzemeyi görüp ona göre reçete yazması. mancini ise olaya beklentinin tam tersine, ilk ameliyatına elinde anatomi kitabıyla giren doktor gibi yaklaştı. örneğin semih' in pique olmadığını görmek için 10 dakika izlemek yeterliyken semih' e inatla geriden oyun kurdurmaya çalıştı, çalışıyor. ben semih' in yerden umut' a 40 metrelik pas atmaya çalıştığını izledikçe ekran başında ızdırap çekerken hoca inatla bu duruma müdahale etmedi. bir kere şunda anlaşalım, bütün defans oyuncuları pique olmak zorunda değil, bak futbol tarihinin en önemli stoperlerine %95' i düz çizgide 10 metre top süremez. hal böyleyken ayak tekniği servet çetin' den daha iyi olmayan semih' e inatla geriden top çıkarma misyonu yüklemeye çalışmanın adı bile bile lades. bu durum semih' in belki üst düzey bir kesici haline gelme potansiyelini bırakın 1 senedir futbol olarak geri gitmesine sebep oldu.
semih örneğinin aynısı burak yılmaz' da da yaşandı. türkiye' de yabancı futbolcular dahil topsuz oyunun açık ara en iyisi olan burak en iyi yaptığı işlerden uzaklaştırıp, yapamadığı defalarca kez kanıtlanmış işlerin peşinde koşturuldu. işbu durumda mental olarak zaten duygusal olan türk futbolcusu taraftarında homurdanması başlayınca iyice zıvanadan çıktı. ne yazık ki birçok futbolcu aynı durumdayken mancini bırakın ateşi söndürmeyi, tepki çeken futbolcuları kadrodan kesemeyip ocağı daha da harlayarak bana göre sınıfta kaldı.
ve son olarak sevgili şanlı galatasaray taraftarı, terimsporlular, mancini idmanyurtlular, aysal fc' lılar, romalılar sözüm size. allah aşkına şu futbolculara kafanızda misyon yükleyip yapamadıklarını görünce sağa sola ateş etmeyin. bırakın semih top şişirsin, hakan balta rakibi geri geri gelerek karşılasın, burak ofsayta düşsün, selçuk yan pas yapsın, hajrovic her aldığını kaleye vurmak zorunda hissetmesin. biz de rahat bir şekilde görelim, hangi futbolcu galatasaray' da oynamak için yeterli hangisi değil.
ta ta ta öldün çık.
galatasaray futbol takımı bu sezon* başında biraz da taraftarın gazıyla olmadığı, olamayacağı bir kimliğe bürünmeye çalıştı. bunun ilk ışığını daha takım şampiyonluğu kutlamayı yeni bitirmişken yayıncı kuruluşta selçuk ve burak' ın konuk olduğu programa fatih hocanın telefonla bağlanmasında gördük. birçoğumuz hatırlar hoca o gün telefona bağlandığında "burak seneye her maç 11-12 km koşacak" dedi. aslında bu küçük bir detay gibi gözükse de sezon geneline baktığımızda senenin nasıl sonlanacağına dair çok büyük bir ipucuydu.
fatih hocanın futbolculara bunca senedir yapmadıkları, yapamayacakları görevler biçmesi (biraz da şov transferlerinin etkisiyle) işleyen çarktaki dişlileri aksatmaya başladı. elimizde müthiş bulgur pilavı yapmalık malzeme ve bunu yapacak aşçı varken biz milano usülü risotto peşine düştük. halbuki kır soğanı bulgurun yanına yapıştır gitsin anasını satayım, kim siker risottoyu. yok ama illa kanımız bitlenince evde çocuk yıkayan hanımı bırakıp rusa gidicez. genimizde var amına koyim.
neyse rusa gitmeden ana konuya geri dönelim, rusa hep gideriz nasılsa. velhasıl fatih hoca takımın başından gönderilene kadar, biz burak' tan hem bekini kovalamasını, hem ilerde pres yapmasını kalan enerjisiylede pozisyonları harcamadan takır takır gol atmasını, aynı şekilde sneijder' den hem sol açık performansı, hem 10 numara performansı göstermesini, selçuk' tan hem oyun kurmasını, hem skora katkı vermesini hem de geri dönemeyen açık oyuncularının açıklarını kapatıp defansif olarak mücadele etmesini bekledik. bu kadar sorumluluğu alacak futbolcu zaten dünyada yok, yarısını yapabilene de psg 60 milyon ödüyor.
takım doğal olarak bu kadar işlev bozukluğu olan parçayla daha fazla yürüyemedi ve bu sefer tribünlerde daha çok 2000' in başarı şımarıklığıyla büyümüş neslin hedef tahtası haline geldi. burası dahil her platformda daha 5 ay önce "boynuma dola" denilen futbolcular birer keresteye evrildi.
bundan sonra ise mancini dönemi başladı. benim iyi bir hocadan ilk beklediğim eldeki malzemeyi görüp ona göre reçete yazması. mancini ise olaya beklentinin tam tersine, ilk ameliyatına elinde anatomi kitabıyla giren doktor gibi yaklaştı. örneğin semih' in pique olmadığını görmek için 10 dakika izlemek yeterliyken semih' e inatla geriden oyun kurdurmaya çalıştı, çalışıyor. ben semih' in yerden umut' a 40 metrelik pas atmaya çalıştığını izledikçe ekran başında ızdırap çekerken hoca inatla bu duruma müdahale etmedi. bir kere şunda anlaşalım, bütün defans oyuncuları pique olmak zorunda değil, bak futbol tarihinin en önemli stoperlerine %95' i düz çizgide 10 metre top süremez. hal böyleyken ayak tekniği servet çetin' den daha iyi olmayan semih' e inatla geriden top çıkarma misyonu yüklemeye çalışmanın adı bile bile lades. bu durum semih' in belki üst düzey bir kesici haline gelme potansiyelini bırakın 1 senedir futbol olarak geri gitmesine sebep oldu.
semih örneğinin aynısı burak yılmaz' da da yaşandı. türkiye' de yabancı futbolcular dahil topsuz oyunun açık ara en iyisi olan burak en iyi yaptığı işlerden uzaklaştırıp, yapamadığı defalarca kez kanıtlanmış işlerin peşinde koşturuldu. işbu durumda mental olarak zaten duygusal olan türk futbolcusu taraftarında homurdanması başlayınca iyice zıvanadan çıktı. ne yazık ki birçok futbolcu aynı durumdayken mancini bırakın ateşi söndürmeyi, tepki çeken futbolcuları kadrodan kesemeyip ocağı daha da harlayarak bana göre sınıfta kaldı.
ve son olarak sevgili şanlı galatasaray taraftarı, terimsporlular, mancini idmanyurtlular, aysal fc' lılar, romalılar sözüm size. allah aşkına şu futbolculara kafanızda misyon yükleyip yapamadıklarını görünce sağa sola ateş etmeyin. bırakın semih top şişirsin, hakan balta rakibi geri geri gelerek karşılasın, burak ofsayta düşsün, selçuk yan pas yapsın, hajrovic her aldığını kaleye vurmak zorunda hissetmesin. biz de rahat bir şekilde görelim, hangi futbolcu galatasaray' da oynamak için yeterli hangisi değil.
ta ta ta öldün çık.
