276
galatasaray sözlük şiir kulübü
-
-
277nice yıllara turgut uyar. iyi ki doğdun göğe bakan adam.
-
278a radığım aşkı ben sende buldum
i nan senden önce sıradan bir kuldum
v erem oldum aşkından saçlarımı yoldum
l akin hiç sanma koşmaktan yoruldum
i zlerken seni bir an olsun duruldum
s neijder geldi keşke ibo da gelse
f ener değil real'dir bize rakip olacak
l uis nani wesley'in karşısında solacak
a lırsak zlatan'ı tribünler dolacak
t arık ve sarbi'yle sağ bekin hâli n'olacak?
s ol bek yine bir nebze daha iyi
e ğer ibo da gelirse ligde tüm dengeler alt üst olur. -
27912 ağustos 1999...
bugün 16. ölüm yıldönümü olan can yücel'in anısına.
en uzak mesafe
en uzak mesafe ne afrika'dır,
ne çin,
ne hindistan,
ne seyyareler
ne de yıldızlar geceleri ışıldayan.
en uzak mesafe iki kafa arasındaki mesafedir
birbirini anlamayan.
can yücel
can baba'ya saygılarla!
http://buyukkeyif.com/...-GOZCUSU-624x899.jpg -
280
-
281
-
282
-
283
-
284ne böyle sevdalar gördüm ne böyle ayrılıklar
ne zaman seni düşünsem
bir ceylan su içmeye iner
çayırları büyürken görürüm.
her akşam seninle
yeşil bir zeytin tanesi
bir parça mavi deniz
alır beni.
seni düşündükçe
gül dikiyorum elimin değdiği yere
atlara su veriyorum
daha bir seviyorum dağları.
ilhan berk
saygıyla anıyoruz üstadı. -
285bugün biraz daha yüksek sesle.
bastığın yerleri "toprak!" diyerek geçme, tanı!
düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı.
sen şehîd oğlusun, incitme, yazıktır, atanı;
verme, dünyâları alsan da, bu cennet vatanı.
mehmet akif ersoy -
286sev beni
sar beni
bir tek kötü sözün sarsar beni
bilinmez denizlerin kuytu koylarında
bul beni
bil beni
al beni
bu saçmasapanlıktan kurtar beni
uykusuz gecelerin gizli örtüsünden
çıkar beni -
287
-
288https://www.youtube.com/watch?v=fqCRZzNJyyg
bu yağmur, bu yağmur, bu kıldan ince,
nefesten yumuşak, yağan bu yağmur.
bu yağmur, bu yağmur, bir gün dinince,
aynalar yüzümü tanımaz olur.
bu yağmur, kanımı boğan bir iplik,
tenimde acısız yatan bir bıçak.
bu yağmur, yerde taş ve bende kemik,
dayandıkça çisil çisil yağacak
bu yağmur soğumuş yarada kezzap,
sabrın memesine yapışmış sülük.
ne başı ne sonu olmayan azap,
yandıkça gelişen sihirli kütük.
bu yağmur tufanı belki de nuh’un
ve gölgede yüzen odam gemisi.
akrebi, çıyanı, böceği ruhun
ne varsa meydanda hepsi."
bu yağmur, delilik vehminden üstün,
karanlık, kovulmaz düşüncelerden.
cinlerin beynimde yaptığı düğün,
sulardan, seslerden ve gecelerden... -
289" yazman gurban oluyum , sevda sırrınan olur."
3 sene olmuş terk edeli. huzur içinde uyu üstad;
https://www.youtube.com/watch?v=UJyj1GVunys -
290gecekondularda hava bulanık puslu
altındağ gökleri kümülüslü
ekmeğe, aşka ve ömre
küfeleriyle hükmeden
ciğerleri küçük, elleri büyük
nefesleri yetmez avuçlarına
-ilkokul çağında hepsi-
kenar çocukları
kar altındadır.
hatıp çay'ın öte yüzü ılıman
bulvarlar çakırkeyf yenişehir'de
karanfil sokağında gün açmış
hikmetinden sual olunmaz değil
"mucip sebebin" bilirim
ve "kafi delil" ortada...
karanfil sokağında bir camlı bahçe
camlı bahçe içre bir çini saksı
bir dal süzülür mavide
al - al bir yangın şarkısı,
bakmayın saksıda boy verdiğine
kökü altındağ'da, incesu'dadır.
ahmed arif -
291öptü beni : "- bunlar, kâinat gibi gerçek dudaklardır," - dedi.
"bu ıtır senin icâdın değil, saçlarımdan uçan bahardır," - dedi.
"ister gökyüzünde seyret, ister gözlerimde :
"körler onları görmese de, yıldızlar vardır," - dedi... -
292ah ulan rıza
öğlen kahvede söylediler, rıza öldü, dediler
ne kolay söylediler!
sanki dev bir taş ocağını
kökünden dinamitleyip üstüme devirdiler!
ah dostum... o kocaman gövdene
`o beyaz kefeni nasıl kıyıp giydirdiler?`
o zalim tabutun tahtalarını
`senin üstüne nasıl böyle çivilediler?`
yani sen şimdi gittin, yani yoksun,
`yani bir daha olmayacak mısın?`
yani bir daha borç vermeyecek,
`bir daha bira ısmarlamayacak mısın?`
peki, beni kim kızdıracak,
`kim zar tutacak, kim ağzını şapırdatacak?`
peki, beni bu köhne dünyada
`senin anladığın kadar kim anlayacak?`
ah ulan rıza... ben şimdi,
`bu koca deryada tek başıma ne halt ederim?`
senden ayrılacağımı sanma,
bir kaç güne kalmaz, ben de gelirim!..
yusuf hayaloğlu -
293bir şiir
tek bir şiir yazmalıyım
uyağı rüzgâr olan
yağmura bürünmüş soluğu
bir gün
tek bir gün kalmalı
benden kalacaksa geriye
bir öpüş tadı dudağımda
ve bir öpüş tadında
olmalı o şiir de
ahmet uysal -
294bir büyük şairi, gülten akın'ı kaybetmişiz. bu gece ondan okuyalım...
seni sevdim
seni sevdim, seni birdenbire değil usul usul sevdim
"uyandım bir sabah" gibi değil, öyle değil
nasıl yürür özsu dal uçlarına
ve günışığı sislerden düşsel ovalara
susuzdu, suya değdi dudaklarım seni sevdim
mevsim kirazlardan eriklerden geçti yaza döndü
yitik ceren arayı arayı anasını buldu
adın ölmezlendi bir ağız da benden geçerek
soludum, üfledim,yaprak pırpırlandı ağustos dindi
seni sevdim, sevgilerim senden geçerek bütünlendi
seni sevdim, küçük yuvarlak adamlar
ve onların yoğun boyunlu kadınları
düz gitmeden önce ülkeyi bir baştan bir başa
yalana yaslanmış bir çeşit erk kurulmadan önce
köprüler ve yollar tahviller senetler hükmünde
dışa açılmadan önce içe açılmadan önce kapanmadan önce
nehirlerimiz ve dağlarımız ve başka başka nelerimiz
senet senet satılmadan önce
şirketler vakıflar ocaklar kutsal kılınıp
tanrı parsellenip kapatılmadan önce
seni sevdim. artık tek mümkünüm sensin -
295bir trene binmek ve rastgele defolup gitmek istiyorum
trenin barında alnımı yağmurlu camlara dayamak
küstah bir duble birayla karşılıklı oturup ağlamak
kalemimde mürekkep kalmıyor insanlar beni görmüyorlar
insanlar kendilerini kaybetmişler onlara acıyorum
ümitsiz bir akrep gibi ben aynı zamanda mağrurum
kaptan'dan... galatasaraylı attila ilhan'a selam olsun. -
296
-
297
-
298
-
299defolu çıkan hayat ve iyi yürekli çocuklar.
uzun boylu ağrılara atıldım
sokaklarda
hırçın rüzgârlara katıldım
iyi yürekli çocuklar sessizce
büyümekte
“dünyanın şavkı kendine,
efkârı bize mi?” demekte;
kimileri taburlara, koğuşlara gitmekte
kimileri sidikli döşeklerde upuzun uykulara
düşmekteydiler
uzaklarda yaşlı çam ağaçları sessizce çürümekteydiler...
iyi yürekli çocuklar
günlerin rahmine yaslarken düşlerini
bazen apansız ölmekte
ölmekteydiler...
ama şalvarları gül desenli döne’ler
yeniden dillenip döllenmekte
doğrulup yeniden dillenmekte
ve sokakların, a(damların), kedilerin üstünden
rüzgârlar esmekteydiler...
(gecede bir fahişenin koynunda uzun donlu, nizipli bir tüccar üşümekte; kaçak elektrik kullanılan evlerde sümüklü oğlanlar “püsküvit”(!) istemekte ve sımsıcak somunları kavrayan yaslı eller, balta girmemiş hayatın ortasından korkak ve küstah bir tevazuyla yürümekteydiler... iyi yürekli çocuklar düzineler halinde feleğe küfrederek geçmekteydiler; sonra gecede mart kedileri, ay ışığı ve iniltiler... hep aynı nakaratta köhne bir hayat...)
sonra bildik törenler, kanıksanmış itaatler
ve her aşkın künyesine bir gün
dökülen küller...
sonrası pazaryerleri: patates, pırasa vs.
taksitler ödenip senetler alınacak bu ay da
bu ay da sürüm sürüm
turplara sıkılan limon damlaları gibi duraklarda
defolu çıkmış hayat
kimin umurunda!
kimin umurunda
yeni donlar giyen eski kadınlar
ve bilumum “öteki”ler
dolup boşalan kültablaları
bozuk sifonlar
şerefsiz adisyonlar
ve yamalı bohçalar gibi uzayan yollar
kimin umurunda
buharlaşmış oğullarını arayan anaların acısı
ve yaşlı bir kemancının eskimiş papyonundaki keder...
/sürerken ıssızlığın ödül töreni
sen topla dur topla dur dağılan sevinçleri.../
“-vay anasını bu maçı da alamadık abiler
ipne hakemler bizi yine mağlup ettiler!”
iyi yürekli çocuklar sessizce büyümekte
en pahalı düşleri dolara endeksleyip
en ucuz pazarlara sürmekteydiler
sonrası aşkın
ve şarabın şanına düşen gölgeler...
gölgeler
kimin umurunda?
yoruldu yorgunluk da
aşk bir yana, düş bir yana!
paranın sultası düştükçe
düştükçe aşka, ışığa ve şarkıya
her şey hızla ayrışmakta
üstelik gün ortası, ışıkta!
her şey pazar
ve karmaşa...
/sürerken ıssızlığın ödül töreni
sen topla dur topla dur kirletilmiş düşleri.../
iyi yürekli çocuklar sessizce
o aşınmış saçaklarda, yollarda
ısrarla yanlış atlara binip
ısrarla düşmekteydiler...
-yok yoluna geçti geçen günler
..k yoluna kaldı kalan günler geride
bu yüzden aşk dediğiniz nedir ki be abiler?
camları buğulu bir genelev odasında
vizite fiyatına...
solarken
gecekonduların dar pencerelerinde bal gözlü kızlar...
sürerdi
yine sürerdi mırıltılar ve homurtularla hayat
“bu maçı da alamazken abiler”
iyi yürekli çocuklar sessizce büyümekte
büyüdükçe kirlenmekte
kirlendikçe ölmekte
öldükçe bilmekte
bildikçe acımakta
acıdıkça görmekteydiler
ki her fırtınadan ve anıdan geride
herkes figüran
yaşamın sahnesinde...
sahnesinde
yaşamın
kentlerin kaldırımlarında upuzun dilenciler
minibüslerde demlenmiş ter ve çürük sperm kokusu
sahnesinde
aşklarla rus ruleti
ve tel kaçıran çorapların kederi...
sahnesinde
brüt bir yaşam
net bir ölüm
(bırak rezil gündüzleri
geceye yaslan gülüm!)
iyi yürekli çocuklar o mahallelerden
düzineler halinde geçmekteydiler...
uzak ormanlarda yalnız meşeler sessizce büyümekteydiler
-işte bu vuruşlar sürdükçe
maç mı alınır ulan sayın abiler
ipne hakemler bu sezon da bizi mağlup ettiler!
aşkta
düşte
işte
birer
birer
inerken
beyaz
bayrakları
/bizim çocuklar,
bütün maçlarda yenildiler.../
yilmaz odabaşı -
300ferman sende, ama güzel yaşamak bizde:
senden ayığız bu sarhoş halimizde.
sen insan kanı içersin, biz üzüm kanı:
insaf be sultanım, kötülük hangimizde?
---
için temiz olmadıktan sonra
hacı hoca olmuşsun, kaç para!
hırka, tespih, post, seccade güzel;
ama tanrı kanar mı bunlara?
---
celladına aşık olmuşsa bir millet,
ister ezan ister çan dinlet.
itiraz etmiyorsa sürü gibi illet,
müstahaktır ona her türlü zillet
ömer hayyam
