28
(bkz: 21 nisan 2002 galatasaray ankaragücü maçı)
8 yaşındaydım. o sezonun çoğu maçını izlememiştim bile. zaten izlesem de idrak edecek kapasitede değildim. sonra biraz daha aklım ermeye başladı ve sezonun son 3 maçına yetiştim.* bu maçı babamla kahvede izledik. ankaragücü’nün ne kadar tehlikeli bir takım olduğunu biliyordum. fenerbahçe teknik direktörü werner lorant da son 3 maçımız olan ankaragücü, kocaeli ve yozgatspor maçlarında yenileceğimizi iddia etmişti. o stresle maçı izlemeye başladım. 1-0 öne geçtik ama rakip de teslim olmuyordu. yanımda benden bir iki yaş büyük bir lavuk da babasıyla beraber gelmişti ve habire “ben galatasaraylıyım ama memleketim ankara yenilirsek üzülmem” diyip duruyordu. ben maçı bırakıp çocuğa sarmaya başladım. bıraksalar dalacağım, çocuğa sus lan kes sesini falan diye bağırıyorum sürekli. büyükler falan gülüyor kskajsjsj. en sonunda penaltı oldu 2-0 öne geçtik, çocuğu unutup hayvan gibi sevindim. artık ben de bir fanatiktim.
8 yaşındaydım. o sezonun çoğu maçını izlememiştim bile. zaten izlesem de idrak edecek kapasitede değildim. sonra biraz daha aklım ermeye başladı ve sezonun son 3 maçına yetiştim.* bu maçı babamla kahvede izledik. ankaragücü’nün ne kadar tehlikeli bir takım olduğunu biliyordum. fenerbahçe teknik direktörü werner lorant da son 3 maçımız olan ankaragücü, kocaeli ve yozgatspor maçlarında yenileceğimizi iddia etmişti. o stresle maçı izlemeye başladım. 1-0 öne geçtik ama rakip de teslim olmuyordu. yanımda benden bir iki yaş büyük bir lavuk da babasıyla beraber gelmişti ve habire “ben galatasaraylıyım ama memleketim ankara yenilirsek üzülmem” diyip duruyordu. ben maçı bırakıp çocuğa sarmaya başladım. bıraksalar dalacağım, çocuğa sus lan kes sesini falan diye bağırıyorum sürekli. büyükler falan gülüyor kskajsjsj. en sonunda penaltı oldu 2-0 öne geçtik, çocuğu unutup hayvan gibi sevindim. artık ben de bir fanatiktim.
