galatasaray taraftarı

bu aralar çok yorgun. güvendiği dağlara karlar yağıyor. yönetime güvendi, durum ortada. hagi'ye güvendi -hala çok güveniyor *- ancak bir gelişme yok. taraftar sadıktır diyor, öyle insanlara öyle damgalar yapıştırılıyor ki şaşırıyor, kızıyor, üzülüyor. kaptanına güveniyor sahada değil, yeni gelenlere güveniyor o da olmuyor. kombine alıyor, herkes gider biz kalırız diyor; o da olmuyor, stad boş. avrupa maçlarına özlemle bakıyor. efsanelerini özlüyor, onların yorumcu olarak galatasaray'a anlamsız nasıl salladıklarını görüyor kahroluyor. ali sami yen'i özlüyor, tıpkı oradaki başarıları özlediği gibi... "kasımlar sizin mayıslar bizim" diyor, sonra bir sezonun umudunu tek bir fenerbahçe maçına bağlıyor. kafası karışık, yorgun, üzgün... kahroluyor... ama sonra bir ses, nereden olduğu belli değil; herkese inat, dayan galatasaray diyor! ses giderek yükseliyor, herkese inat dayan galatasaray... herkese inat... dayan! yüzü gülmüyor, takımın başarısızlığı özel hayatını bile etkiliyor ama dayanıyor. dayanmak zorunda.

dayan galatasaray! dayan büyük galatasaray'ın büyük taraftarı.