91
ümit karan o gün evinde dinleniyordu, sindirim problemleri yaşıyordu. gece karnı acıkır gibi olmuştu. buzdolabını açtı, atıştıracak bir şeyler bakıyordu ki, hanımı arka odadan bağırdı : ''ümiiiiieeeettt!! ne bu!!!?'' ümit korkuyla dolabın kapağını yavaşça kapattı. ''yakalandık'' dedi. yemek yememesi gerekiyordu. ama acıkmıştı. çok canı sıkılıyordu. top oynamak istiyordu. gol atmak istiyordu. dertlenmişti. elini telefonuna götürdü. kimi arayacağını düşünüyordu.
