galatasaray için dökülen ilk gözyaşı

1993-94 sezonunda şampiyonlar ligi grup maçlarında monaco'ya mağlup olduğumuz maç anındaydı. scifo'nun attığı gol sonrasında öfke patlaması yaşamıştım. oynanan maçlarda o ana kadar gol bile atamamışken üstüne bir de mağlup duruma düşünce hazmedemedim sanırım.

manchester maçından sonra kendimizi yenilmez, yıkılmaz bir takım olarak görüyordum çocuk aklıyla. moskova deplasmanında 9 kişi kalmış spartak moskova'yı yenemeyip üstüne bir de sonraki maçta yenik duruma düşünce şartel atmıştı. belki de o günlerde öğrenmiştik pes etmemeyi, kabullenmemeyi, geride durmamayı...