2014 - 2015 futbol sezonu

yemin ederim psikolojimi bozdu bu sezon. en sevindiğim şampiyonluğumuz 2005-2006 sezonu şampiyonluğudur. ama son hafta gelen o şampiyonluktan önceki son maçta umut olsa bile bir tarafta da kötü sonuca kendimi hazırlamıştım. kaybetseydik yıkım olmayacaktı ama kazanınca çıldırdım. 2011-2012'de ise kazanacağımızdan emindim, ilk maçtan beri biliyordum, kadıköy'e son maça kalınca bile hiç şüphe etmedim. kaybetseydik harbi kendimi kaybederdim, uzun süre kendime gelemezdim yalnız.

2014-2015 ise benim için çok çok farklı. uzun süre sonra 3 takımın da şampiyonluk şansı var. hakem desteğiyle bugünlere gelen fener ve yine nispeten fener'e kıyasla daha az hakem desteğiyle buraya gelen bir beşiktaş.

sezon başında ünal aysal'ın istifası, prandelli ile ömür törpüsü günler...

(bkz: g4l4t4s4r4y)

(bkz: kek kalıbı)

rakiplerin tahriğe varan sataşmaları, şampiyonlar ligi'deki fiyasko...

veee sonra...

camianın etrafında toplandığı heyecanlı genç bir teknik adam... galatasaray'ın çocuğu hamza hamzaoğlu...

herkesin ağzından farklı bir ismin çıktığı günlerde çok kısa sürede arkasına tüm camiayı alan adam...

4 yiyen galatasaray'dan 4 atan galatasaray'a...

fatih terim'in gidişinden sonra uzun süre kendine gelemeyen camianın yeniden ayağa kalkışı...

taraftarın kaybolan coşkusunun ve inancının tekrar gelmesi...

kafayı yediren puan kayıpları, son dakikalarda atılan goller...

çok anlam yükledim bu sezona ve kaybetmek istemiyorum!

yatmadan önce gaziantep maçını, akhisar maçını, konya maçını, mersin maçını düşünüyorum.

7'de 7'yi düşünüyorum. şampiyonluk hayalleri kurup, şampiyonlar ligi gelirlerini hesaplıyorum...

bu kulübün bu şampiyonluğa ne kadar ihtiyacı olduğunu ve ne kadar hakettiğini düşünüyorum...

bunları düşünmekten uykularım kaçıyor...

lütfen ama lütfen kazanın şu şampiyonluğu!

kaldığımız yerden devam etmek hedefe yürümek için kazanın şu şampiyonluğu!

4 final maçı kaldı 4 tane 90 dakika ve son...

allah'ım n'olur bu filmin sonu güzel bitsin...n'olur...