seksenli yıllarda galatasaray

• 1

  oncelilkle herkese iyi akşamlar arkadaşlar. sözlükte doksanli yillarda galatasaray ve doksanli yillarda galatasarayli cocuk olmak gibi güzel basliklarimiz varken seksenleri atladigimizi fark ettik. gecen haftalarda galatasaray tv'de 90lı yillarda galatasaray programı yapılmış ve ben de konuk olmustum. sozlugumuzde yazılan birçok yaziyi da orada paylasmistik. cok keyifli bir program olmuştu. bir kez daha teşekkür ediyorum.
  yarin saat 16:00'da bu sefer seksenler konusulacak ve bu basliga yazilan anilar, detaylar yine programda okunacak. hem galatasarayimizin televizyonuna hem de sozlugumuze katki saglamak için seksenlere hakim olan yazarlarimizi goreve davet ediyorum. sevgiler, saygilar.
• 2

  (bkz: soma kömür diyarı şanlı galatasarayımıza başarılar diler)
• 3

  (bkz: zizonkovac göreve)*
• 4

  (bkz: prekazi vuruyor, ve gol ve gol ve gol ve golll!)
• 5

  (bkz: 14 senelik bu çile)
  (bkz: bitsin artık bu sene)
  (bkz: sen şampiyon olacaksın)
  (bkz: seni sevmeyen ölsün, ölsün!)
• 6

  seksenli yıllarda galatasaray demek biraz da gündüz maçı demek. gündüz maçları, açık tribünler, tercihen beyaz veya açık renkli kıyafetler, tepede istanbul güneşi ve ali sami yen. orijinal formaları ve ürünleri hak getire... fakat dönemin galatasaray tribünlerinde en önemli aksesuar şapkalar. kimi kağıttan, kimi bezden kasket galatasaray şapkaları.
  
  http://yfrog.com/scaled/landing/611/rp4st.jpg
• 7

  (bkz: halim abi göreve)
  
  (bkz: zizonkovac nerede)
  
  edit: idrisk görevini yerine getirmiş.
• 8

  82 doğumluyum. şampiyon kulüpler kupası 88-89 çeyrek final monaco maçlarını dün gibi hatırlarım. tabi o zaman çeyrek finalin ne demek olduğundan bihaberim ama tüm galatasaray taraftarıyla bütün olmayı, hiç tanımadığım insanlarla aynı heyecanı paylaşmanın ne demek olduğunu derinden anladığım yaşlarıma denk gelir. ve o günden bu güne hiç değişmeden "iyi ki galatasaraylıyım" demeyi öğrendiğim yıllar seksenli yıllarda galatasaray...
• 9

  84'ü 85'e bağlayan bir aralık gecesi doğduğumdan mütevellit, hayatımın 90'lara kadar olan kısmını film karelerinden ibaret yaşıyordum.
  doğduğum günden beri galatasaraylıyım sorsan, ama doğduğumuz günü hangimiz hatırlıyoruz? zihnimi açan olayı hatırlıyorum ama.
  
  malatya'dayız... malatyaspor'un da renkleri olan sarı ve kırmızı, hayatımın her alanında diğer renklerden daha çok işgal ediyor ortalığı. eve gelen gazeteden televizyondaki gürültülü görüntüye, sokaktaki kocaman bayraklardan babamın çalıştığı yere yakın olan malatya inönü stadına kadar her yer sarı ve kırmızı...
  
  o günlerde o renklere içimin kaynadığını adım gibi biliyorum. yüzlerce ülkenin bayrağının resmi olan beyaz bir gömlek giydiriyor hemşire olan annem bana. o gömleğin üstündeki bayrak resimlerinden çin ve sovyet rusya bayraklarını daha çok sevdiğimi hatırlıyorum, sarı ve kırmızı renkdeler diye.
  
  plastik, 3 tekerli bir bisiklet alınıyor. sarı ve kırmızı...
  doğum günümde annem giydiriyor üstümü... kara kışta, aralık ayında, üstüm başım hep sarı ve kırmızı.
  
  mavi ve tonlarından ölesiye nefret ediyorum o yıllarda. içim kararıyor.
  sonra babam "düdüüt" alıyor. murat 131 - rengi vişne... kırmızının koyu bir tonu...bizim düdütümüz...
  
  ve sonra...
  yıllar sürecek hastalığımla tanıştığımı hatırlıyorum.
  
  o zaman televizyonda yayınlanıyor maçlar, babam hop oturup hop kalkıyor,
  onu an be an izlediğimden haberdar değil,
  her hareketini izliyorum,
  "tanju" diyor, "prekazi" diyor, "cüneyt" diyor... "gol" diyor...
  bazen küfür ediyor. onları da anlıyorum sanki... en azından kızdığını farkedebiliyorum.
  
  ...ve sonra
  prekazi diyor babam...!!!
  "orta sahadan attı, orta sahadan attı..."
  
  o maçın monaco maçı olduğunu, takvimin 1989'u gösterdiğini, henüz 4 yaşımda olduğumu çok sonradan öğreniyorum.
  
  ama sarı kırmızı aşkla gerçek anlamda o gün tanışıyorum.
  
  nöşetelden bir sonra, steau'dan bir önce... monaco'da... prekazi'nin attığı frikik golüyle "galatasaraylı" oluyorum.
• 10

  (bkz: seni sevmeyen ölsün)
• 11

  80 dogumlu ve o dönemin sonuna yeti$mi$ bir yazar olarak benim galatasarayli olmami dogrudan etkileyen ba$arilarla dolu yillar olmu$tur. 14 yil sonra gelen $ampiyonluk, tarihi monaco maçi ve prekazi nin füzesi ve tabii ki 3-0 in rövan$inda bize turu getiren ve mucize olarak adlandirilan neuchatel xamax maçi.
  
  ayriyeten bu 2 maçin 90 dakika vhs görüntüleri elimde mevcuttur. bu maçlarla büyüdüm ben. çizgi filmden biktigim zamanlarda babamin vhs kaset e çektigi bu maçlari izlerdim. bir de rapid wien ile oynanan kupa galipleri kupasi maçlari olacakti bir yerlerde ama bulamiyorum.
  
  velhasil kelam, 80ler, 90lar güzel yillardi bunlar. aziz yildirim o yillarda bizim yurde$en karahasanin çiragiydi. yurde$en abi çok anasinin gözü idi. o yillarda futbolcu falan kaçirtirdi, ezeli rakipler kapmasin diye. ke$ke zamani geri çevirebilsek, futbol hali sahalarda degil de, mahalle aralarinda oynansa, iddialar parasina degil de, kutu kolasina olsa..
  
  satirlarima son verecektim ki sürekli aklima bir $eyler geliyor. örnegin bizim rambo yusuf un, hayro nun fenerlileri tokatlamalari. az mi çekti fenerli ismail bu ikisinden.
  
  hey yavrum sonra uğur tütünekerler, muhammet altıntaşlar* erdal keserler. oo, hoooo, oo, say say, anlat, anlat bitmez beya.
  
  herkes 87 de ki prekezinin frikigini hatirlar ama o maçta bir gol daha vardir, o da mami'nin topugu ile attigi ve $ampiyonlugu getiren gol.
  
  he bir de göbekli futbolcular kategorisinden metin yıldız vardi. kaza falan yapmi$, futbol hayati bitmi$ti, yazik olmu$tu. dinamo gibi adam di vesselam.
• 12

  radyodan maç dinlemenin olduğu yıllardı. alırdım radyoyu kimsenin girmediği sadece misafirlere ayrılmış salona geçer kıvrılır maçları dinlerdim.
  
  80'ler demek prekazinin frikikleri demekti. avrupada adımızı ilk defa duyurmamız demekti. ali sami yenin kuruluş amacının yerine getirilmesi demekti.
  
  galatasaray taraftar olarak bugün türkiyenin en büyük kulübüyse, bunu 80'lere borçludur.
• 13

  seksenlerin galatasaray taraftarını, bugünlerin taraftarından farklı bir yere koyuyorum hep. taraftarlık kavramının kritik sınavlarından biri olan "başarısızlıkla dolu yıllar"ı başarıyla atlatmış bir güruh seksenlerin galatasaray taraftarı. bizi bu kadar koyu galatasaraylı yapan da, birçoğumuzun babasının en kötü dönemlerde bile galatasaray tutkusunu bırakmamış olması. uefa kupası sonrası, hatta yarı finaller, art arda gelen şampiyonluklar sonrası artan kitleye de saygım sonsuz ama, yıllarca şampiyon olamayan takımına bir gün bile sevgisini, ilgisini kaybetmeyen taraftarın tarihte yeri ayrıdır.
  
  rahmetli babamın bir anısı var. rahmetli annem anlatırdı. 80'li yılların sonlarına doğru bir kasım günü. annem, evde iki ufak çocuğuyla uğraşırken, babamın söz verdiği eve dönüş saatine göre epey geç kaldığını fark eder. endişelenir. cep telefonu olmadığı için arayamaz da. tek yaptığı merakla beklemektir. birkaç saat sonra babam gelir. annem kapıyı açtığında, babamı toz içinde, üstü başı dağılmış halde bulur. kavgaya karıştığını düşünen annem telaşlanır. "ne oldu sana" diyerek babamı içeri alır. ancak gerçek kısa süre sonra ortaya çıkar. o gün galatasaray'ın neuchatel'i 5-0 yendiği meşhur maçın günüdür. babam da maçı izlediği kahvede, atılan her gol sonrası sandalyeden düşecek, yerlerde sürünecek kadar sevinmiştir.
  
  babamın, üstünde takım elbiseyle toz duman içinde kalmasının sebebi, benim hiçbir zaman ulaşamayacağım düzeyde bir galatasaray sevgisine sahip olmasıydı. kendisi, 90'ların henüz başında, galatasaray'ın dünya kulübü olduğu günleri göremeden aramızdan ayrıldı ama, nesilden nesile aktarılacak eşsiz bir galatasaray sevgisinin ateşini yakmış oldu bizim aile için.
• 14

  sene 87-88. türkiye de ilkokul a gidiyorum. anam babam gurbette, isviçre de çalisiyor. hasretlik çekmek ne dir, çok iyi bilirim. neyse, o ayri dava..
  
  radyo dan maç izliyorum. evet izliyorum, diinlemiyorum, adeta ya$iyorum maçi. çekyat tepesine koymu$um radyoyu anten yüksekte daha iyi çekiyo diye, pür dikkat dinliyorum. maç gençlerbirligi maçi olmasi lazim, tam emini degilim. aklimda gençlerbirligi kalmi$.
  
  ayriyeten o gün isviçre den aile dostlarimiz var evde. babannem, oglum bak falanca amcanlar gelmi$, selam getirmi$ler annenden, babandan..
  
  ben hiç oralikli degilim, gol yemi$ik, gerideyiz ve son dakikalar oynaniyo, derken "mikrofanlarimiz tekrardan galatasaray... maçinda" diyor spiker ve ben aci haberi aliyorum. maglup oluyoruz. ben yerlerdeyim, kafami duvarlara vuruyorum.
  
  bizim misafirler tabii ki $okta. buraya isviçre ye geldiklerinde bizimkilere yumurtlami$lar hemen, sizin büyük oglan fanatik olmu$, cimbom yenilince kafasini duvarlara vuruyor diye.
  
  i$te 80ler den bir anim daha.
  
  radyo dan maç dinlemek (izlemek) bamba$ka bir duygu idi. $imdi bazen iphone dan dinliyorum ama ayni tadi alamiyorum..
• 15

  halihazırda galatasaray futbol takımının, avrupanın en prestijli organizasyonu, o günün adıyla "şampiyon kulüpler kupası" - şimdiki adıyla "şampiyonlar ligi" en başarılı olan kadrosunu da bünyesinde bulunduran dönemdir...
  
  (bkz: 1988 1989 sezonu galatasaray kadrosu)
  
  1988 - 1989 sezonunda şampiyon kulüpler kupasında yarı final oynama başarısı gösteren ve son 4'e kalan ekip şu isimlerden oluşmakta;
  
  kadro
  
  kaleciler : zoran simoviç, hayrettin demirbaş.
  
  savunma : ismail demiriz, semih yuvakuran, cüneyt tanman (kaptan), erhan önal, yusuf altıntaş, bülent korkmaz, ihsan okay.
  
  orta saha : metin yıldız, uğur tütüneker, cevad prekazi, arif kocabıyık, savaş demiral (büyük savaş), tugay kerimoğlu, muhammed altıntaş.
  
  hücum : mirsad kovaçeviç (mirsat güneş), tanju çolak, savaş koç (küçük savaş), ilyas tüfekçi, didier six (dündar siz).
  
  teknik direktör : (bkz: mustafa denizli).
• 16

  84'lü olmama mütevellit 1 mart 1989 monaco galatasaray maçı'nı çok iyi hatırlıyorum. babamın görevinden dolayı van'da ikamet etmekte idik. (bkz: van).
  
  soğuk karlı bir mart akşamı, harbiden de 1 mart akşamı, o zaman tek kanal'ın olduğu mecburiyetten veya istekten dolayı bir akşam programıymış gibi izliyorduk maçı. derken prekazi gerildi ve füze gibi gönderdi topu ağlara, "metin oktay gibi dediler" o golü anlatan ağabeyler "bir tek ağları yırtamadı o gol" diye.
  
  90'lı yıllarda fanatik bir galatasaray'lı olarak tüm aile bireylerim bana şaşırıyor çünkü bana örnek olacak bir rol modelim yok. bırak ailemi sülalemde bir tek spor taraftarı yok. ciddiyim. kendi kendime oldum galatasaray'lı. ilk formamı kendim aldım. ilk maçıma babama yalvararak gittim.
  
  belki de beni galatasaray'lı yapan, o 1 mart akşamında prekazi'nin ağlara gönderdiği füzeden sonra kollarını iki yana eşit açıp koşarak yaşadığı gol sevinciydi.
  
  (bkz: iyi ki galatasaray'lıyım)
• 17

  seksenli yıllar galatasarayı büyülü bir hikaye ise bu büyülü hikayenin baş aktörü bana kalırsa jupp derwall'dir. seksenli yıllarda kiralık bir ev karşılığında türkiye'ye gelen bir alman, hem galatasaray'ın hem de ülke futbolunun seyrini değiştirmiştir. http://gss.gs/xDt
• 18

  fatih'in (o zamanlar öyle deniyordu) jübilesinde stada helikopterle inmesi demek...
  
  ligin ilk yabancı gol kralı olan tarık hoçiç ve kankası mirza seydiç demek. kaleci haydar, çaycı ahmet, arap öner demek.
  
  baskette yenilmez armada, futbolda 14 yıllık çilenin bitmesi, "yetmez bize bu kupa şimdi hedef avrupa" pankartı demek.
  
  kaptan cüneyt, papaz erhan, rambo yusuf, uwe uğur, kıvırcık mami, büyük- küçük savaş, titrek ismail, kral tanju demek.
  
  ona başlı başına bir paragraf açmak gerekirdi. cevad prekazi... ve gol ve gol ve gol ve gol bravo prekazi bravo prekazi demek.
  
  neuchatel xamax (yazarken doğru mu yazdım, okurken nasıl okunuyor bu yahu sendromu) ve monaco zaferleri demek.
• 19

  1986-1987 sezonu en değerlisidir kuşkusuz bu yıllarda. 14 senelik bir hasretin bitmesidir. ali tanrıyar'ın başkanlığında, jupp derwall'in teknik direktörlüğünde bambaşka bir şampiyonluk coşkusu demektir.
  
  14 senelik bu çile
  bitsin artık bu sene
  sen şampiyon olacaksın
  seni sevmeyen ölsün
  
  tezahüratıyla ali sami yen'in gündüz maçlarında * inlemesidir.
• 20

  jupp derwall'in gelmesi ve turk futbolunun revolusyonunun temelinin atilmasidir.
• 21

  prekazi seklindeki arkada kuyruk birakmali sac kesimidir.
• 22

  (bkz: paul dawkins), (bkz: michael scearce)
  
  yenilmez armada, spor sergi günleri.
• 23

  gidilemeyen maçları dinlerken aniden kesilen yayın ve merkezdeki spikerin, evet sayın dinleyiciler mikrofonlarımız ali sami yen stadı'nda, anonsunu duyunca kalbin pır pır etmesidir.
• 24

  (bkz: sezgin özcimbomlu)
• 25

  mustafa cengiz'in, ryan donk üzerinden tekrar gündeme getirdiği galatasaray. bir dakika, o başlık, bu başlık değil!