sarı kırmızı roman

• 1351

  bu saatte kim bu diye söylene söylene kapıya doğru gittim. diyafondan bir ses geldi:
  
  "alo ben emre abin."
  
  aha dedim. fırsat bu fırsat. "bekle zokora'n olmaya geliyorum bekle!" dedim fakat...
• 1352

  o da ne! ben onun zokorası olacaktım ama o ortada yoktu. bir de baktım kendisi ibfk kulüp binasında. ama unuttuğu bir şey vardı...
• 1353

  dış kapıya doğru aşağı indiğimde yoktu.
  
  sokağa çıktım sağa sola baktım kayıp. dışarı maskesiz çıktığımı farkettim hemen eve döndüm..
  
  bu saatte ne yapılır en iyisi kahve içmek dedim.. kahveyi de şekerli içerim ama yeterince şeker yok. ara tara yok. kahve için şeker şarttı. nereden bulacağım simdi? bu tip durumlar için her zaman destekte olmasını umduğum dostlarım vardı kimi sever kimi sevmez demirbilek, azaphan, erden isimli dostlar. saate aldırış etmeden çaldım kapılarını ve evet yeterince şekeri bana sağladılar. eve geldim istanbul kartımın üstünden kahve paketimi açtım cezveme koydum şekerimi koydum ve kahvemi yaptım.
  
  artık kahveyi galatasaray store'dan yeni aldığım cup'a koyma vakti.*
  
  kap'tım kahveyi ve bir güzel arkama yaslandım keyfini çıkardım.. cok mutlu ve gelecek adına umutlu hissediyordum...
• 1354

  çantası. gece beraber eczane aradığımızda eczanede unuttuğu çanta. bonus olarak : https://eksisozluk.com/...ndan-kacmak--4701786
• 1355

  bir yandan da içimdeki bu umudun bazı kişilere dert olduğunu biliyordum. evet, bahsettiğim bu kişi yan komşum ali'den başkası değildi.
  
  ali, orta boylarda, esmer ve renkli gözlü biriydi. tüm bu özelliklerinin yanında kıskanç, kompleksli ve eziklik duygusunu üzerinden atamayan kişilikte biri olduğunu da söylemeliyim. hissettiği bu duygular, onun tek başına bir işin altından kalkamadığının en soyut belirtileriydi. içtiğim kahveyi, oturduğum kanepeyi; hatta giydiğim elbiseyi bile kıskanırdı. ali'nin bu içler acısı halinden bazen büyük bir zevk alırken, bazen de...
• 1356

  onun için üzülürdüm. ama sonra o öyle bir şey yapardı ki üzüntüm yerini acımaya bırakırdı. ilk zamanlar ondan nefret ettiğim de oldu. o zamanlar toy ve tecrübesizdim. şimdi dönüp baktığımda ne safmışım diyorum. nefret denkler arasında olur. o benim dengim değildi ki. hiçbir zaman olmadı. biz hiç aynı yollardan yürümedik. aynı başarıları tatmadık. ben neden tüm haşmetimle ona nefretimi bahşedeyim ki? evde gezinen bir hamam böceğinden nefret eder misiniz? ya da küflenmiş bir ekmekten?