24 ekim 2023 galatasaray bayern münih maçısonrası sosyal medyada bir kesimin, bayern münih’in ikinci golünden sonra düştüğü için eleştirdiğini gördüm tribünleri.
bir kombine sahibi olarak kendi açımdan bir iki kelam etmek istiyorum. dün gerçekten benim son yıllarda gördüğüm en iyi atmosfer vardı statta. genci yaşlısı kadını erkeği hep bir ağızdan müthiş bi destek verildi takıma. yanılmıyosam ilk yarının sonlarına doğru torreira’nın yerde kaldığı ve biraz oyunun durduğu bir an vardı. batı tarafının yukarılarında sağa sola bakma fırsatı buldum. nefes nefese dinlenmeye çalışanlar, su içip boğazını temizleyenler, oturup sigara yakanlar. bir an bir savaş filminde, ateşkes hattında gibi hissettim kendimi. galatasaray taraftarı 50 bin mermi sözüne yakışır şekilde savaşıyordu.
inanılmaz hakettiğimiz bi maçta, bence çok da hakkaniyetli olmayan bir golü yedikten sonra tribünde moraller haliyle bozuldu ve sustuk. çünkü farkında olmadan inanılmaz yorulmuştuk. ben bakırköydeki işimden çıkıp 1 saat 4.levente yolculuk ettim, oradan da metroya bindim. yanımdaki arkadaş ümraniyeden mesaiden çıkıp koşa koşa yetişti, takımın ısındığını göremedi. tribünlerin çoğu iş çıkışı gelmişti. zaten stada yakın bi yerlerde çalışmıyosanız; ya toplu taşımada tıklım tıklım, klimasının kendine bile hayrı olmayan metro yolculuğuyla, ya da aracınızla en az 1-1,5 saat trafikte yolculuk yaparak geliyorsunuz. bir çok insan stadda soyadan bozma bir köfte ekmekle akşam öğününü geçiştiriyor. 75 dakika boğaz patlayana kadar bağırıyor, ıslıklıyor, hop oturup hop kalkıyor ve yoruluyor. yorgunluğunu da hayal kırıklığı yaşadığı zaman hissetmeye başlıyor.
işte bu yüzden golden sonra tribün düştü. düşmese daha mı iyi olurdu? tabi ki daha iyi olurdu ama yukarıda saydığım gibi bir çok sebebi var bunun.
yine de destek anlamında çok iyi bir maç geçirdiğimizi düşünüyorum. tribünden üzgün; ama başımız dik ayrıldık.
metro yolunda da şunu farkettim, lig ve avrupada en son
13 ağustos 2022 giresunspor galatasaray maçı sonrasında mağlup bir takım taraftarı olarak yürümüşüm o metroda.
bize bu gururu yaşatan okan hoca ve futbolculara teşekkür ederim.
kalp durana kadar desteğe devam!
