bu yıl çok kollanan
fenerbahçe ve
beşiktaş nedeniyle
konya ve
bjk mağlubiyetlerinden sonra karalar bağlasam ve -bu şampiyonluğu bize yedirmezler- diyerek totem yapsam da içten içe hep emindim şampiyonluktan. aşırı baskın bir futbol oynadık ve sonuna kadar hak ettik.
okan buruk ve ekibi,
erden timur,
yönetim,
taraftar ve tabi ki karakterli oyuncularla bu şampiyonluktan aldığım tat çok farklı oldu. her şampiyonluğun farklı bir lezzeti vardı ama bunun tadı damağımda uzun süre kalır.
bu yıl
galatasaray futbol takımımız özelinde şampiyonluk kadar bana haz veren bir diğer husus sadece yerel ligde oynamamıza rağmen uluslararası düzeyde aldığımız etkileşim oldu. büyük taraftar potansiyelimiz, kaliteli ve uluslararası önemli kariyere sahip oyuncular ve geçmişte formamızı giyen büyük oyuncular, eski unutulmaz maçlarımız derken farklı platformlarda şampiyonlar ligi hesapları başta olmak üzere neredeyse her hafta gündemde olduk. şampiyonlukla birlikte de bu görünürlük daha üst seviyelere çıktı.
bu yıl çok uzun zaman sonra ilk defa takımımız için avrupa başarılarının hiç de hayal olmadığını hatta dünyada da bunun normal karşılanacağını hissettim. doğru yönetim tarzıyla başarı bizim gibi takımlar için aslında çok yakın. yeter ki akılcı davranılsın ve popülist davranılmasın. özellikle taraftarın aktif ilgisi, paraya odaklı
uefa ve
fifa gibi kuruluşları aşırı cezbediyor. kazanmamız herkes için win-win durumu oluşturuyor. tek kaybeden bizim hazımsız
fbjk burada
* herkes
avrupa ligi ve
konferans ligi şampiyonluklarından bahsediyor ama
şampiyonlar ligi kupası birkaç yıl içinde hayal değil. tabi sadece inanmak yetmez doğru hamleleri arka arkaya yapmak gerekir. şu ana kadar iyi gidiyoruz.
