2300
benim burdan söylemek ve anlatmak istediklerim var. uzun olabilir , okuyanlara şimdiden teşekkürler.
sene 2000. 13 yaşındaydım , 8. sınıf dönemleri ankara. hasta galatasaray taraftarı babam memuriyeti sebebiyle ülkenin en doğusuna gitmiş , beli delicesine fıtık. özel sedye falan gelip gittiği dönemlerden birinde ayağa dikilir gibi oldu , yanlış hatırlamıyorsam 2-3 hafta sonra uefa kupası turuna çıktık bilenler için bahçelievler , kızılay falan.
babam bana şöyle demişti chelsea'ye 5-0 yenildiğimizde ; "oğlum , biz neler gördük. bak iyi seyret , bu takım bu futbol bu inançla o kupayı getirir"
açıkçası çok inanmasam bile babam dedim güvendim. kupa geldi. bildiğiniz gibi bir daha da kimse getiremedi.
ben o gün final maçını izlerken 1 saniye bile tereddüt etmedim. çünkü ben kendimi bildim bileli mutlu etti beni galatasaray. son yıllarda o yıllardan uzakta olsak bile fatih terim var , ümit davala var hasan şaş var. bana hep o günleri , cesareti ve başarıyı hatırlatıyorlar. dahası ben galatasaray taraftarına korkuyu yakıştıramıyorum. biz boşuna mı "başımız dik yürürüz" diyoruz ! bu sene şampiyon olsak ne olur olmasak ne olur , oyunun nasıl oynandığını görmüyor muyuz !
son 2 senede kadiköy'de galibiyeti kaçıran taraf hep biz olmuşken neden tereddüt edelim ? selçuk yok mu lan bizde , elmander yok mu ? melo oynarsa , semih tekmeye kafa sokarsa , muslera gökten düşen yıldızı bile tutacak kadarsa biz neden korkalım arkadaş ! beraberlik bile bize yetiyormuş. neden yetsin lan ? biz fenerbahçe'yi kevgire çevriecek takım değil miyiz ? beyler afedersiniz ama alo ? nedir bu üzerinize yakışmayanı giyme merakı ?
korku , en büyük finallere çıkıp alnının akıyla yola devam eden bizlerin değil karşı tarafın giysisi. o bize yakışmaz , bugüne kadar hiç yakışmadı. kendinize gelin ve meşaleyi yakın !
sene 2000. 13 yaşındaydım , 8. sınıf dönemleri ankara. hasta galatasaray taraftarı babam memuriyeti sebebiyle ülkenin en doğusuna gitmiş , beli delicesine fıtık. özel sedye falan gelip gittiği dönemlerden birinde ayağa dikilir gibi oldu , yanlış hatırlamıyorsam 2-3 hafta sonra uefa kupası turuna çıktık bilenler için bahçelievler , kızılay falan.
babam bana şöyle demişti chelsea'ye 5-0 yenildiğimizde ; "oğlum , biz neler gördük. bak iyi seyret , bu takım bu futbol bu inançla o kupayı getirir"
açıkçası çok inanmasam bile babam dedim güvendim. kupa geldi. bildiğiniz gibi bir daha da kimse getiremedi.
ben o gün final maçını izlerken 1 saniye bile tereddüt etmedim. çünkü ben kendimi bildim bileli mutlu etti beni galatasaray. son yıllarda o yıllardan uzakta olsak bile fatih terim var , ümit davala var hasan şaş var. bana hep o günleri , cesareti ve başarıyı hatırlatıyorlar. dahası ben galatasaray taraftarına korkuyu yakıştıramıyorum. biz boşuna mı "başımız dik yürürüz" diyoruz ! bu sene şampiyon olsak ne olur olmasak ne olur , oyunun nasıl oynandığını görmüyor muyuz !
son 2 senede kadiköy'de galibiyeti kaçıran taraf hep biz olmuşken neden tereddüt edelim ? selçuk yok mu lan bizde , elmander yok mu ? melo oynarsa , semih tekmeye kafa sokarsa , muslera gökten düşen yıldızı bile tutacak kadarsa biz neden korkalım arkadaş ! beraberlik bile bize yetiyormuş. neden yetsin lan ? biz fenerbahçe'yi kevgire çevriecek takım değil miyiz ? beyler afedersiniz ama alo ? nedir bu üzerinize yakışmayanı giyme merakı ?
korku , en büyük finallere çıkıp alnının akıyla yola devam eden bizlerin değil karşı tarafın giysisi. o bize yakışmaz , bugüne kadar hiç yakışmadı. kendinize gelin ve meşaleyi yakın !
