40
insanın sevinçten ağlayabileceğini bana göstermiş olan goldür. inanamazdım yani.. sevinçten coşarsın, hoplarsın, zıplarsın da.. ağlamak nedir hacı derdim. bu golden sonra coştuk, hopladık, zıpladık.. ağladık da bee.. ne maçtı.. o yıl kurduğumuz hayaller.. ve finalin saraçoğlu'nda oynanacak olması. o maçta hiç unutamadığım bi pankart açılmıştı sami yen'de. üzerinde kadıköy'e giden minibüslerin olduğu.. maalesef olmadı. neyse bundan sonrası hamburg maçı'nın başlığına yazılmalı herhalde.
