37
muthis bir yazi, son paragrafa dikiz..
--- alıntı ---
üç yaşına basmak üzere olan bir oğlum var. iyi bir insan olsun istiyorum. dürüst olsun. çalışkan olsun. büyüklerini saysın. küçüklerini sevsin. sevildiğini ve ona her zaman güvenen bir ailesi olduğunu bilsin. ama o, ailesine değil, en çok kendine güvensin. her zaman elinden gelenin en iyisini yapan bir insan olsun. elinden gelenin daha azıyla yetinmesin. değerleri olsun. gerekirse uğruna her şeyini feda edebileceği değerleri. eğilmesin, bükülmesin. kimseden fayda ummasın, kol kanat dilenmesin... fikri, vicdanı, irfanı hür olsun...
paylaşmayı bilsin. ödünç aldığını geri vermeyi unutmasın. doğru bildiğini yapmaktan çekinmesin. konuşmak kadar, dinlemeyi de önemsesin. dünyanın en iyi hatibi de olsa, dinlemenin konuşmaktan daha değerli olduğunu öğrensin. kibar bir insan olsun. başkalarına değer versin. dedikodu yapmasın. zor da olsa her zaman doğruyu söylesin. oyun oynayacaksa, adil oynasın. kuralına göre, centilmence oynasın. işler zora girince mızıkmasın. ne hak yesin, ne hakkını yedirsin...
olur olmaz şikâyet etmesin. zırt pırt ağlamasın. affedici olsun. sahip olduklarına şükretmeyi bilsin. sabırlı olsun. tabii mümkünse akıllı, yetenekli ve şanslı da... etrafta küçük padişahlar gibi dolaşan çocuklardan olmasın... hani her istediği alınan, her dediği yapılan... hastalanmasın diye misafirlere galoş ikram edilen, sadece çizgi film seyredilen evlerde yaşayan... o uyanmasın diye alçak sesle konuşulan ama kendisi bar bar bağıran... yok valla, o evlerden olmadı, olmasın bu ev. benim oğlum, saltanatın bittiğini, bu ev sınırları içinde ya da dışında padişah olamayacağını anlasın.
ha buna karşılık birey olduğunu da bilsin. bu ailenin bir ferdi olduğunu, sözünün dinlenmesi için 18 yaşına gelmesi gerekmediğini, mantıklı bir şey söylüyorsa kabul edeceğimizi, tehlikeli bir şey yapıyorsa pek tabii engelleyeceğimizi, tehlike arzetmeyen her şeyin başkalarını rahatsız etmiyorsa serbest olduğunu, ona ‘koşma düşersin’ bile demeyeceğimizi, aksine koşmasını ve düşerse bir şey olmayacağını görmesini istediğimizi bilsin... bu ev sınırları içerisinde ne anne-baba olmanın abartıldığını, ne çocuk olmanın azımsandığını düşünmesin...
şımarık olmasın benim oğlum. arsız olmasın. dağıtırsa, toplamak zorunda olduğunu bilsin. kadın-erkek işi diye bir ayrım olmadığını, ‘su getir’ derse o suyun başından aşağı döküleceğini, başka çocuğun elindeki oyuncağı çekip almasına izin vermeyeceğimizi, insan gibi almayı bilmiyorsa, o oyuncaktan kusur kalacağını tahmin etsin. hak ve sorumluluğun kol kola yaşadığını, sorumluluklarını üstlenmeden haklarının olamayacağını anlasın. ne 8, ne 18 yaşında silahla oynamasın benim oğlum. içki içecekse kendi bilir ama ağzıyla, adabıyla içsin.
yapması gereken bir işi yaptığı için övünmesin. gerim gerim gerinmesin. bizim ailede dürüstlüğün ve çalışkanlığın meziyet sayılmadığını, herkesin zaten öyle olması gerektiğini beklediğimizi bilsin. düşene bir tekme de o vurmasın. köşeyi dönmeyi beceri saymasın. başarının eşiğinden atlayınca kavuşulacak bir kapı değil, basamak basamak çıkılacak bir merdiven olduğunu ama her çıkışın bir de inişi olabileceğini unutmasın. haksızsa özür dilemeyi bilsin ama abartmasın. varsın biraz naif olsun ama yalaka olmasın.
gündem ne, sen ne yazmışsın demeyin. duydum ki “tt are-na’dakilerin babaları belli değildir” diyenler olmuş, en azından anneleri kim bilsinler istedim.
--- alıntı ---
http://www.radikal.com.tr/...1&CategoryID=103
--- alıntı ---
üç yaşına basmak üzere olan bir oğlum var. iyi bir insan olsun istiyorum. dürüst olsun. çalışkan olsun. büyüklerini saysın. küçüklerini sevsin. sevildiğini ve ona her zaman güvenen bir ailesi olduğunu bilsin. ama o, ailesine değil, en çok kendine güvensin. her zaman elinden gelenin en iyisini yapan bir insan olsun. elinden gelenin daha azıyla yetinmesin. değerleri olsun. gerekirse uğruna her şeyini feda edebileceği değerleri. eğilmesin, bükülmesin. kimseden fayda ummasın, kol kanat dilenmesin... fikri, vicdanı, irfanı hür olsun...
paylaşmayı bilsin. ödünç aldığını geri vermeyi unutmasın. doğru bildiğini yapmaktan çekinmesin. konuşmak kadar, dinlemeyi de önemsesin. dünyanın en iyi hatibi de olsa, dinlemenin konuşmaktan daha değerli olduğunu öğrensin. kibar bir insan olsun. başkalarına değer versin. dedikodu yapmasın. zor da olsa her zaman doğruyu söylesin. oyun oynayacaksa, adil oynasın. kuralına göre, centilmence oynasın. işler zora girince mızıkmasın. ne hak yesin, ne hakkını yedirsin...
olur olmaz şikâyet etmesin. zırt pırt ağlamasın. affedici olsun. sahip olduklarına şükretmeyi bilsin. sabırlı olsun. tabii mümkünse akıllı, yetenekli ve şanslı da... etrafta küçük padişahlar gibi dolaşan çocuklardan olmasın... hani her istediği alınan, her dediği yapılan... hastalanmasın diye misafirlere galoş ikram edilen, sadece çizgi film seyredilen evlerde yaşayan... o uyanmasın diye alçak sesle konuşulan ama kendisi bar bar bağıran... yok valla, o evlerden olmadı, olmasın bu ev. benim oğlum, saltanatın bittiğini, bu ev sınırları içinde ya da dışında padişah olamayacağını anlasın.
ha buna karşılık birey olduğunu da bilsin. bu ailenin bir ferdi olduğunu, sözünün dinlenmesi için 18 yaşına gelmesi gerekmediğini, mantıklı bir şey söylüyorsa kabul edeceğimizi, tehlikeli bir şey yapıyorsa pek tabii engelleyeceğimizi, tehlike arzetmeyen her şeyin başkalarını rahatsız etmiyorsa serbest olduğunu, ona ‘koşma düşersin’ bile demeyeceğimizi, aksine koşmasını ve düşerse bir şey olmayacağını görmesini istediğimizi bilsin... bu ev sınırları içerisinde ne anne-baba olmanın abartıldığını, ne çocuk olmanın azımsandığını düşünmesin...
şımarık olmasın benim oğlum. arsız olmasın. dağıtırsa, toplamak zorunda olduğunu bilsin. kadın-erkek işi diye bir ayrım olmadığını, ‘su getir’ derse o suyun başından aşağı döküleceğini, başka çocuğun elindeki oyuncağı çekip almasına izin vermeyeceğimizi, insan gibi almayı bilmiyorsa, o oyuncaktan kusur kalacağını tahmin etsin. hak ve sorumluluğun kol kola yaşadığını, sorumluluklarını üstlenmeden haklarının olamayacağını anlasın. ne 8, ne 18 yaşında silahla oynamasın benim oğlum. içki içecekse kendi bilir ama ağzıyla, adabıyla içsin.
yapması gereken bir işi yaptığı için övünmesin. gerim gerim gerinmesin. bizim ailede dürüstlüğün ve çalışkanlığın meziyet sayılmadığını, herkesin zaten öyle olması gerektiğini beklediğimizi bilsin. düşene bir tekme de o vurmasın. köşeyi dönmeyi beceri saymasın. başarının eşiğinden atlayınca kavuşulacak bir kapı değil, basamak basamak çıkılacak bir merdiven olduğunu ama her çıkışın bir de inişi olabileceğini unutmasın. haksızsa özür dilemeyi bilsin ama abartmasın. varsın biraz naif olsun ama yalaka olmasın.
gündem ne, sen ne yazmışsın demeyin. duydum ki “tt are-na’dakilerin babaları belli değildir” diyenler olmuş, en azından anneleri kim bilsinler istedim.
--- alıntı ---
http://www.radikal.com.tr/...1&CategoryID=103
