1139
ufak şeylerle mutlu olmayı öğrenmiş taraftardır. polyannacı bakış açısından farklı bir öğretidir bu. kastettiğim o değil en azından. polyannacı ruh en kötü dönemde bile takımın o kadar da kötü bir durumda olmadığını, elbette düzeleceğini, güzel şeylerin olduğunu söylemeyeye çalışacaktır bizlere. ufak şeylerden mutlu olmasını bilen galatasaraylı çok daha farklıdır. içinde yine bir kırgınlık taşır. üzüntülüdür. polyannacılık taslamaz. galatasaray gibi bir ruhta zaten olması gereken, su içmek, yemek yemek gibi zaruri olan şeyler üzerinden mutluluk duyar. ufak şeylerle mutlu olmayı öğrenmiş taraftardır derken bile aslında yanlış bir tanım söz konusudur. bu taraftar ufak şeylerle mutlu olmaya alıştırılmıştır. mecbur edilmiştir. bazı kesimler tarafından. kâh yönetim, kâh bazı futbolcular tarafından.
ufak şeylerle mutlu olan galatasaray taraftarı kewell'ın gülüşünden, "fuck off" deyişinden sevinç duyar.
ufak şeylerle mutlu olan galatasaray taraftarı neill'ın hakeme sert bakışıyla coşar.
ufak şeylerle mutlu olan galatasaray taraftarı baros'un yenen gol sonrası attığı çığlıktan, takımı için kendisini sakatlamasından gurur duyar.
ufak şeylerle mutlu olan galatasaray taraftarı cana'nın ateşli oyunundan, takım arkadaşını kollamasından ve bu uğurda salladığı yumruktan zevk alır.
evet. galatasaray taraftarı ufak şeylerle mutlu olmaktadır. zorundadır. mecbur bırakılmıştır. çünkü ortada futbol namına konuşulacak pek bir şey yoktur. futbol takımının yaşadığı düşüşün yarattığı bunalım duygusu bir şekilde bastırılmalıdır. biz burada galatasaray'ın şiir gibi futbolunu konuşamıyoruz. sahada futbol adına ne kadar güzel şeyler yaptığından bahsedemiyoruz. bazı futbolcuların varlıkları nedeniyle güzel şeylerden bahsedemiyoruz. kimine "adam değilsin" diyoruz, kimisine "yeniçerisin ulan" diyoruz, kimine de "bu formayı hak etmiyorsun koçum" diyoruz.
ironik ama gerçek. cana'nın sahada yaptıkları ortalama bir galatasaray oyuncusunun zaten yapması gereken şeylerdir. normal şartlar altında, bu kadar abartılı bir şekilde üzerine konuşmak bile galatasaray'ın şu an içinde olduğu durumun aynası. galatasaray'da an itibariyle o kadar olmaması gereken çok şey var ki, zaten olması gereken, sıradan olan şeyler üzerinden kendimizi tatmin etmek durumunda kalıyor bu taraftar. yıllar önce bu takımda 11 tane cana vardı. her bir cana bizim için olağan bir şeydi. aslanlıkları üzerine değil, yeşil zemin üzerinde hangi şiirleri yazdıklarını ve bize hangi öyküleri sunduklarını konuşuyorduk. yeşil zeminde yazdığı şiirle rakibini nasıl hipnotize ettiği üzerinden demler vurarak sarhoş oluyorduk. gerçek olan şeyler vardı. elle tutulan şeyler.. bizi biz yapan. galatasaray yapan. göğsümüzü kabartan ve gururlandıran..
ya peki şimdi?
ufak mutluluklara mecbur edilmiş taraftarız bizler. her şeye rağmen bu takımı olduğu gibi seven ve hayatının büyük bir anlamı yapan. çünkü bu taraftar bilir ki, tüm acıları kabullenir ve galatasaray'dan başka gerçek yoktur sarı kırmızılı yapı içerisinde..
ufak şeylerle mutlu olan galatasaray taraftarı kewell'ın gülüşünden, "fuck off" deyişinden sevinç duyar.
ufak şeylerle mutlu olan galatasaray taraftarı neill'ın hakeme sert bakışıyla coşar.
ufak şeylerle mutlu olan galatasaray taraftarı baros'un yenen gol sonrası attığı çığlıktan, takımı için kendisini sakatlamasından gurur duyar.
ufak şeylerle mutlu olan galatasaray taraftarı cana'nın ateşli oyunundan, takım arkadaşını kollamasından ve bu uğurda salladığı yumruktan zevk alır.
evet. galatasaray taraftarı ufak şeylerle mutlu olmaktadır. zorundadır. mecbur bırakılmıştır. çünkü ortada futbol namına konuşulacak pek bir şey yoktur. futbol takımının yaşadığı düşüşün yarattığı bunalım duygusu bir şekilde bastırılmalıdır. biz burada galatasaray'ın şiir gibi futbolunu konuşamıyoruz. sahada futbol adına ne kadar güzel şeyler yaptığından bahsedemiyoruz. bazı futbolcuların varlıkları nedeniyle güzel şeylerden bahsedemiyoruz. kimine "adam değilsin" diyoruz, kimisine "yeniçerisin ulan" diyoruz, kimine de "bu formayı hak etmiyorsun koçum" diyoruz.
ironik ama gerçek. cana'nın sahada yaptıkları ortalama bir galatasaray oyuncusunun zaten yapması gereken şeylerdir. normal şartlar altında, bu kadar abartılı bir şekilde üzerine konuşmak bile galatasaray'ın şu an içinde olduğu durumun aynası. galatasaray'da an itibariyle o kadar olmaması gereken çok şey var ki, zaten olması gereken, sıradan olan şeyler üzerinden kendimizi tatmin etmek durumunda kalıyor bu taraftar. yıllar önce bu takımda 11 tane cana vardı. her bir cana bizim için olağan bir şeydi. aslanlıkları üzerine değil, yeşil zemin üzerinde hangi şiirleri yazdıklarını ve bize hangi öyküleri sunduklarını konuşuyorduk. yeşil zeminde yazdığı şiirle rakibini nasıl hipnotize ettiği üzerinden demler vurarak sarhoş oluyorduk. gerçek olan şeyler vardı. elle tutulan şeyler.. bizi biz yapan. galatasaray yapan. göğsümüzü kabartan ve gururlandıran..
ya peki şimdi?
ufak mutluluklara mecbur edilmiş taraftarız bizler. her şeye rağmen bu takımı olduğu gibi seven ve hayatının büyük bir anlamı yapan. çünkü bu taraftar bilir ki, tüm acıları kabullenir ve galatasaray'dan başka gerçek yoktur sarı kırmızılı yapı içerisinde..
