mustafa cengiz

vefatını halen arkamda bırakmakta zorlandığım başkan. normalde çok rasyonel biriyimdir. insanlar doğar, yaşar, ölür. bu kocaman evrende bir insanın yaşamı büyük ölçekte çok büyük bir anlam ifade etmiyor benim için. ama mustafa cengiz’in vefatı bana çok farklı hissettiriyor. belki bir yere ait olma ihtiyacımı sadece galatasaray üzerinden yaşayabildiğim için ve onun bu galatasaray’ı elinden gelebilecek en iyi şekilde sahiplenip, koruyup kolladığını gördüğüm için böyle. ve bu adamı son dönemlerinde, o hasta halinde öyle üzmelerini hala kabullenemiyorum. adını her gördüğümde hasta haliyle konuşma yaparkenki fotoğrafı, ümit davala’nın sözüm ona mesaj göndermek için paylaştığı bol kahkahalı fotoğraf gözümün önüne geliyor ve öfkeyle doluyorum. belli isimlerin arkasından sorgusuz sualsiz giden taraftarların başkana saçma sapan hakaretlerini unutamıyorum.
senin kıymetini varlığında bilemedik. umarım yattığın yerde rahatsındır başkan.