10071
ya ergen tayfa her yeri aldı vurdu ya da koca koca adamlar ergenlik yapıyor. bu takım 2011 yılında fatih terim 3. kez göreve gelene kadar ne derbi travmaları yaşadı. hiçbirinde bu kadar caz yapıldığını hatırlamıyorum. öyle bir hava yaratıldı ki sanki şampiyonluk gitti, sahamızda kupa kaldırıldı. maç sonu mikrofon uzatmışlar yaa ben ta adana'dan geldim diye hömeriyor. e gelmeseydin kardeşim? öteki başka yerden ortalığı inletiyor. ben bir bilete onnnnn üüçççç biiinnnn teeeeleee verdim. e vermeseydin kardeşim? bu tipler allah'tan 2000'li yılların başında maç falan izlememiş. yoksa herhalde statta harakiri falan yapardı.
sağ da sol da ya bu saatten sonra şampiyon olsak ne olur diyen şuurdan uzak kardeşim; bu takım 2005-2006 sezonun bitimine 4 hafta kala fener'den 4 gol yedi. ama yine sonunda şampiyon oldu. kimse ya şu saatten sonra şampiyon olsak ne olur veya şampiyonluk gitti demedi, sonuna kadar inandı. 20.45'de deliler gibi sevindi. 2010-2011 sezonunda o zamanki adıyla türk telekom arena'nın ilk derbisinde fener'e gene yenildik. kabus gibi geçen bir sezondu. ertesi yıl galatasaray, fenerbahçe'yi belki kadıköy'de yenemedi ama sahasında şampiyon oldu, kupa kaldırdı.
maç saatine gelene kadar ismail kartal maç sonu gönderilebilir, oyuncularla iletişim koptu. aha mourinho gelecek diyen medya bir anda ismail'i kral fener'i şampiyon yaptı. en acısı da medya; cimbom, fener'i parçalayacak şöyle yapacak böyle yapacak derken galatasaray taraftarı ağzı açık keyiften dört köşe bütün düşünme yetisini kaybederek bunları izleyip inandı. hiçbir maç sahada oynanmadan kazanılmaz. öyle olsaydı fener'in şampiyonluk sayısı bizimkinin 4-5 fazlasıydı. fener'in son haftalarda kaybettiği şampiyonluklarla yıllarca hepimiz dalga geçtik bundan gayet keyif aldık. bunun en temel sebebi fener oynamadığı maçlardan önce kendisinin hep şampiyon gördü. sonuç ise hep kocaman bir hüsran oldu.
e şimdi bizim taraftara bakıyorum; fener'in camiasıyla, takımıyla ve taraftarıyla komple düştüğü duruma geldi. ama fark şu onlar tek maçla şampiyonluk verdiler. biz sadece bir maç kaybettik. altı üstü bir maç ve bu ilk defa olmuyor. tarih, derbi maçı kazananları değil her zaman şampiyonları hatırlar, yazar.
sağ da sol da ya bu saatten sonra şampiyon olsak ne olur diyen şuurdan uzak kardeşim; bu takım 2005-2006 sezonun bitimine 4 hafta kala fener'den 4 gol yedi. ama yine sonunda şampiyon oldu. kimse ya şu saatten sonra şampiyon olsak ne olur veya şampiyonluk gitti demedi, sonuna kadar inandı. 20.45'de deliler gibi sevindi. 2010-2011 sezonunda o zamanki adıyla türk telekom arena'nın ilk derbisinde fener'e gene yenildik. kabus gibi geçen bir sezondu. ertesi yıl galatasaray, fenerbahçe'yi belki kadıköy'de yenemedi ama sahasında şampiyon oldu, kupa kaldırdı.
maç saatine gelene kadar ismail kartal maç sonu gönderilebilir, oyuncularla iletişim koptu. aha mourinho gelecek diyen medya bir anda ismail'i kral fener'i şampiyon yaptı. en acısı da medya; cimbom, fener'i parçalayacak şöyle yapacak böyle yapacak derken galatasaray taraftarı ağzı açık keyiften dört köşe bütün düşünme yetisini kaybederek bunları izleyip inandı. hiçbir maç sahada oynanmadan kazanılmaz. öyle olsaydı fener'in şampiyonluk sayısı bizimkinin 4-5 fazlasıydı. fener'in son haftalarda kaybettiği şampiyonluklarla yıllarca hepimiz dalga geçtik bundan gayet keyif aldık. bunun en temel sebebi fener oynamadığı maçlardan önce kendisinin hep şampiyon gördü. sonuç ise hep kocaman bir hüsran oldu.
e şimdi bizim taraftara bakıyorum; fener'in camiasıyla, takımıyla ve taraftarıyla komple düştüğü duruma geldi. ama fark şu onlar tek maçla şampiyonluk verdiler. biz sadece bir maç kaybettik. altı üstü bir maç ve bu ilk defa olmuyor. tarih, derbi maçı kazananları değil her zaman şampiyonları hatırlar, yazar.
