274
kadıköy barlar sokağında (sokaklarından birinde) oturuyorum. bugün toplamda yüz küsür interli evimin altındaki publarda içip marş söylediler. insanlara bira ısmarladılar, bağırdılar sarıldılar. bir tık zoruma gitti, bir tık da kıskandım sözlük. zoruma gitti çünkü ben eğlenmeye para harcamak için 10 kere düşünmek zorundayım, eğlenmek normal bir avrupalı için bu kadar kolayken benim için planlara ve şartlara bağlı. zoruma gitti çünkü bize herhangi bir mutluluğu bile çok gördüler. ve kıskandım çünkü finaldeki o takım galatasaray değil.
sözüm söz, galatasaray finale çıksın, cebimdeki son 5 kuruş da olsa, final papua yeni gine'de de olsa kalkıp gideceğim. o şehre de hayatlarında görmedikleri eğlenceyi yaşatanlardan birisi olacağım. ve büyük olasılıkla da yakında bu ülkeden göçeceğim.
sözüm söz, galatasaray finale çıksın, cebimdeki son 5 kuruş da olsa, final papua yeni gine'de de olsa kalkıp gideceğim. o şehre de hayatlarında görmedikleri eğlenceyi yaşatanlardan birisi olacağım. ve büyük olasılıkla da yakında bu ülkeden göçeceğim.
