kalifiye jurnal

şu an sözlükte değil, muhtemelen uyumaya gitmiş, ama inanılmaz heyecanı nedeniyle uyuyamıyordur. arkasından dedikodu yapmak gibi olacak da, müjdat gezen'in bir filmi vardı, şimdi adını hatırlayamadım da bir tamirci çırağıydı. tamircinin de bir oğlu vardı demircan diye. demircan dövüş sporlarından biriyle ilgileniyordu, müjdat abi de çinli meşhur bir dövüşçüye benzerliği sebebi ile onun yerine geçiyordu. müjdat abinin karşısına bir rakip çıkıyordu, böyle uzun saçlı, bol kaslı... adamı 4-5 kişi ellerindeki yaba gibi bir aletle zor zaptetmekteydi. kalifiye jurnal'i görmek gibi bir şansım yok ama bu gece sözlüğe yazdıklarıyla o adama benzettim bir anda kendisini.

yahu derbi öncesi heyecanlanan adam olur, yemek yerken elleri titrediği için kaşığı ağzına sokamayan adam olur, televizyonda mehmet ali erbil'i görür görmez elini koluna çarparak "şak" sesi çıkaranlar olur, sigara içerken dizini sallayan adam olur da ben kendini bu kadar maçın içine sokan bir adam görmedim. muhtemelen derbilerde galatasaray yenilince normal hayata dönmesi bir kaç gün alıyor, galatasaray kazanınca da eski normal hayatına dönemiyor, hayatını o sevincin üzerine yeni derbilerde oluşan sevinçle devam ettiriyor. kendisine sakinlik ve bol bol galibiyet sevinci dilerim.

not: bunları kendisini eleştirmek için değil, bilakis yazdıkları dikkatimi çekip hoşuma gittiği için bir "eyvallah" çakmak için yazdım.