71
inançları ya da ırkları yüzünden öldürdüğün insanlardan kalan barut ve ateş kokan elinle, aynadaki aksinde görüp böbürlendiğin açık renk teninle, yüzlerce soykırım gerçekleşirken çaldığın ıslığınla, bazı ülkelerdeki ortalama yaşam süresinin üç katına varan yaşınla, tecavüz edilmesine göz yumduğun kadınlar ve bir avuç toprak için öldürülen çocukların ahıyla, sırtındaki gerçek hayvan derisi kürkünle, boynundaki altından yayılan siyanür kokunla, parmağındaki kanlı elmasınla, uyuşturucunla, silah sanayinle, kumarhanelerinle ve bitmek tükenmek bilmez hırsınla karşıma geçmişsin bana diyorsun ki; lgbt bireylerin maruz bırakıldığı ayrımcılığa son vermek için el ele verelim. biz bunu yapalım ama sen deme bunu. istiyorsun ki sen puronu tüttürüp, viskini yudumlarken ana sermayen olan insanlar detaylarda boğulsun ve her zaman olduğu gibi senin politik ya da capit çıkarına hizmet etsin.
ayrımcılığa, inançların siyasallaştırılmasına, ırkçılığa ve adaletsizliğe takık, bireysel hak ve özgürlüklere düşkün bir insanım. ama her seferinde büyük resme odaklanıyor ve herkes konuşan kuklayı izlerken benim o kuklayı konuşturan vantroloğu kıstırasım geliyor. sonra bakıyorum ki sahne büyük, kukla çok ve benim tek başıma kitlelere etki edebileceğim bir yol yok. sistemin gösterdiği yolun sonu hep iyi niyetlilerin hüsranı ve yol gösterenlerin kazanımıyla sonlanıyor. bizim daha iyi bir dünya için farklı alternatifler bulmamız gerekiyor.
dünya garip ve mucizevi bir yer. mucizevi oluşuna dair çeşitli inanışlar olsa da garipliğinin insandan geldiği kesin.
bu konularda beynimin içi lunapark. ama lunaparkın çıkışı olan ağzım hep kapalı. anlatamıyorum, anlaşılamıyorum; tecrübeyle sabit. lunaparktaki kamikaze galatasaray'da. geçen cumartesi herkes baş aşağıyken elektrikler gitti.*
ayrımcılığa, inançların siyasallaştırılmasına, ırkçılığa ve adaletsizliğe takık, bireysel hak ve özgürlüklere düşkün bir insanım. ama her seferinde büyük resme odaklanıyor ve herkes konuşan kuklayı izlerken benim o kuklayı konuşturan vantroloğu kıstırasım geliyor. sonra bakıyorum ki sahne büyük, kukla çok ve benim tek başıma kitlelere etki edebileceğim bir yol yok. sistemin gösterdiği yolun sonu hep iyi niyetlilerin hüsranı ve yol gösterenlerin kazanımıyla sonlanıyor. bizim daha iyi bir dünya için farklı alternatifler bulmamız gerekiyor.
dünya garip ve mucizevi bir yer. mucizevi oluşuna dair çeşitli inanışlar olsa da garipliğinin insandan geldiği kesin.
bu konularda beynimin içi lunapark. ama lunaparkın çıkışı olan ağzım hep kapalı. anlatamıyorum, anlaşılamıyorum; tecrübeyle sabit. lunaparktaki kamikaze galatasaray'da. geçen cumartesi herkes baş aşağıyken elektrikler gitti.*
