5811
karantina dönemi daha hastalığı belli olmadan önce galatasaray tv'de yayınlanan videosunda pubg anlatırken dün gibi hatırlıyorum yüzündeki belli belirsiz zayıflığı gördüğümde kahrolduğum anı. nisanın son haftası gibi hanıma bizim başkan hasta galiba allah korusun dediğimde "her zayıflayanı öldürüyosun sen de ha" demişti. gülüp geçmiştik tabi. çok geçmeden de hastalık haberleri ortaya çıkmıştı.
aynı bağlantıda "bir adım atamadım. devamlı indim beni vurdular, indim beni vurdular" derken hem güldürmüş hem de bir kez daha kendine hayran bırakmıştı. ben nispeten genç bir birey olarak dahil olamadığım bu kuşağa kendisi o yaşta her yönüyle hakimdi. oyun bilgisiyle, sinema kültürüyle, edebiyatıyla, genel kültürüyle, analojik çıkarımlarıyla, tasvirleriyle, iktisadi bilgisiyle, ananesiyle ve daha sayamadığım nice özellikleriyle mustafa cengiz benim için bir idoldu. içi boş, göstermelik yurtdışı eğitimleriyle ve parayla değil tamamen tecrübeyle, geleneklerle edinmişti o kültürü çünkü. adam bir hafta uzakdoğu sinemasından örnekler verirken diğer hafta sure okuyordu. böyle geniş yelpazede fikir sahibi olabilen çok az insan gördüm. sırf bu yüzden saygı duyuyor yeri geliyor abi gibi yeri geliyor babam gibi yakın hissediyordum kendisini.
üç günlük dünyalık için ona laf edenler, iftira atanlar, hatta hastalığıyla dalga geçenler ne düşünüyor bilmiyorum ama sadece "iyi bir insan" olduğu için bile içimdeki sıkıntıyı üzüntüyü tarif etmem mümkün değil. benim hakkım var mı zannetmiyorum ama inşallah onun hakkı helaldir. mekanın tekrar cennet olsun iyi insan.
aynı bağlantıda "bir adım atamadım. devamlı indim beni vurdular, indim beni vurdular" derken hem güldürmüş hem de bir kez daha kendine hayran bırakmıştı. ben nispeten genç bir birey olarak dahil olamadığım bu kuşağa kendisi o yaşta her yönüyle hakimdi. oyun bilgisiyle, sinema kültürüyle, edebiyatıyla, genel kültürüyle, analojik çıkarımlarıyla, tasvirleriyle, iktisadi bilgisiyle, ananesiyle ve daha sayamadığım nice özellikleriyle mustafa cengiz benim için bir idoldu. içi boş, göstermelik yurtdışı eğitimleriyle ve parayla değil tamamen tecrübeyle, geleneklerle edinmişti o kültürü çünkü. adam bir hafta uzakdoğu sinemasından örnekler verirken diğer hafta sure okuyordu. böyle geniş yelpazede fikir sahibi olabilen çok az insan gördüm. sırf bu yüzden saygı duyuyor yeri geliyor abi gibi yeri geliyor babam gibi yakın hissediyordum kendisini.
üç günlük dünyalık için ona laf edenler, iftira atanlar, hatta hastalığıyla dalga geçenler ne düşünüyor bilmiyorum ama sadece "iyi bir insan" olduğu için bile içimdeki sıkıntıyı üzüntüyü tarif etmem mümkün değil. benim hakkım var mı zannetmiyorum ama inşallah onun hakkı helaldir. mekanın tekrar cennet olsun iyi insan.
