87
doğumundan 9 ay önceydi, milyonlarca kardeşimle yarışıyordum. hepsi tek tek elendi ve mayis ayının başı gibi sarı lacivertli atkılı biri ve sarı kırmızı atkımla ben kaldık. yarışın son metrelerinde onu yakaladım ve geçtim. bitirirken bağırdığımı hatırlıyorum. "mayıslar bizimdiiiiir." o da arkamdan küfür etti ve kayboldu. ben de "çıkışa gel" diye haykırdığımı hatırlıyorum. 9 ay sonra çıkışta bir tedirgin oldum. benim yirmi katım büyüklüğünde, beyaz kıyafetli birisi, elleri piçaklı ve kanlı çıkışta beni bekliyordu. küçücüktüm ve savunmasızdım, göbeğimden çıkan kabloyla adamı boğacak halim yoktu! çıkar çıkmaz beni kıçımdan tokatlamaya başladı. sonradan öğrendim o sarı lacivert atkılı kişi değilmiş.
zamanında kadıköy' de oturmama rağmen, göztepe' de doğmama rağmen, annem dışında ailenin diğer üç ferdi fenerli olmasına rağmen ben galatasaraylı doğdum. çünkü mayıslar bizimdir.
zamanında kadıköy' de oturmama rağmen, göztepe' de doğmama rağmen, annem dışında ailenin diğer üç ferdi fenerli olmasına rağmen ben galatasaraylı doğdum. çünkü mayıslar bizimdir.