194
ali sami yen'de asılan pankartların hepsinde adı yazılı olan, alpaslan dikmen'in vefatından sonra amacından saptığını düşündüğüm, futbolcularını hem seven hem de onlara sövebilen taraftar grubudur ultraslan. ayrıca bugünün polemik ihtiyacını da karşılamaktadır.
baştan belirtmekte fayda var, şu an için ultraslan grubu olarak nitelenen taraftar topluluğu, desteklediğim ya da her hareketini doğru bulduğum bir oluşum değil. lakin; ultraslan'ı gözü kapalı eleştirmek ya da ultraslan'a gözü kapalı tapmak da doğru değil diye düşünüyorum.
alpaslan dikmen, hepimizin saygı duyduğu ve sahiplendiği bir galatasaraylı. aynı zamanda ultraslan'a en çok emek verenlerden biri. bir anlamda, alpaslan dikmen'den bize kalan bir oluşum ultraslan. dokuz yıldır iyisiyle, kötüsüyle elinden geldiği ölçüde galatasaray adının olduğu heryerde bulunmuştur ultraslan. dondurucu soğukta eski açık'ta yerini almıştır, gidilmeyecek deplasmana zorluklar içinde gitmiştir, galatasaray'ı yalnız bırakmamak için dokuz yıl boyunca büyük çaba sarfetmiştir. aklıma gelen bu birkaç şey için bile, ultraslan'ı eleştirmeden önce biraz düşünmek gerekir.
alpaslan dikmen'in vefatından sonra kendini iyice hissettiren reislik ve başkanlık halleri, tribünlerde küfürün eskiye nazaran daha da artması, bağırın ulancı zihniyetin tribüne hakim olması, bazı maçlarda bir süre tezahürat edilmemesi ve ettirilmemesi bir taraftar olarak beni rahatsız etmekte. reis ve başkan denen ultraslan liderlerinin, tek sözleriyle tribünden atılmayacak kişi ya da taraftar grubu olduğunu düşünmüyorum. ultraslan adının olmadığı pankartı tribünlere asmak da çoğu zaman hayalden öte değil. bunları düşününce de, ultraslan'a gözü kapalı tapmadan ya da ultraslan'ı eleştirenlere hakaret etmeden önce biraz düşünmek gerekir.
ultraslan'ı, benim sevdiğim ultraslan yapan alpaslan dikmen'in varlığıydı belki de. o'nun gidişinden sonra yerini almaya çalışan reisler ve başkanlar, bu görevin hakkını veremediler ne yazık ki. ultraslan'dan nefret etmiyorum; ama ultraslan'ı sevdiğim de söylenemez. kendi çapında takılangillerdenim ben. hayat bana güzel.
baştan belirtmekte fayda var, şu an için ultraslan grubu olarak nitelenen taraftar topluluğu, desteklediğim ya da her hareketini doğru bulduğum bir oluşum değil. lakin; ultraslan'ı gözü kapalı eleştirmek ya da ultraslan'a gözü kapalı tapmak da doğru değil diye düşünüyorum.
alpaslan dikmen, hepimizin saygı duyduğu ve sahiplendiği bir galatasaraylı. aynı zamanda ultraslan'a en çok emek verenlerden biri. bir anlamda, alpaslan dikmen'den bize kalan bir oluşum ultraslan. dokuz yıldır iyisiyle, kötüsüyle elinden geldiği ölçüde galatasaray adının olduğu heryerde bulunmuştur ultraslan. dondurucu soğukta eski açık'ta yerini almıştır, gidilmeyecek deplasmana zorluklar içinde gitmiştir, galatasaray'ı yalnız bırakmamak için dokuz yıl boyunca büyük çaba sarfetmiştir. aklıma gelen bu birkaç şey için bile, ultraslan'ı eleştirmeden önce biraz düşünmek gerekir.
alpaslan dikmen'in vefatından sonra kendini iyice hissettiren reislik ve başkanlık halleri, tribünlerde küfürün eskiye nazaran daha da artması, bağırın ulancı zihniyetin tribüne hakim olması, bazı maçlarda bir süre tezahürat edilmemesi ve ettirilmemesi bir taraftar olarak beni rahatsız etmekte. reis ve başkan denen ultraslan liderlerinin, tek sözleriyle tribünden atılmayacak kişi ya da taraftar grubu olduğunu düşünmüyorum. ultraslan adının olmadığı pankartı tribünlere asmak da çoğu zaman hayalden öte değil. bunları düşününce de, ultraslan'a gözü kapalı tapmadan ya da ultraslan'ı eleştirenlere hakaret etmeden önce biraz düşünmek gerekir.
ultraslan'ı, benim sevdiğim ultraslan yapan alpaslan dikmen'in varlığıydı belki de. o'nun gidişinden sonra yerini almaya çalışan reisler ve başkanlar, bu görevin hakkını veremediler ne yazık ki. ultraslan'dan nefret etmiyorum; ama ultraslan'ı sevdiğim de söylenemez. kendi çapında takılangillerdenim ben. hayat bana güzel.
