956
elbette o güne dair herkesin çok güzel anıları vardır. o hafta bir arkadaşımız askere gidecekti. takılmak, nefes almak için bursa'ya gittik. arkadaşların bağ evinde mangal yapalım, maçı da izlemeyelim dedik. tabi içimizde 1 arkadaşımız da fenerliydi. ben arabanın önüne çömelmiş, artık tahmini bitiş saatine göre sosyal medyaya girmeyi, radyoyu açmayı bekliyordum. ama uzaklardaki evlerden maç sesi geliyor, sanki durmadan bir gol sesi gelir gibi sesler duyuyordum. artık bitmiştir deyip radyoyu açtık. o da ne ?! maç uzamış, bitmek üzere. o an elim ayağım, tüm vücudumu titreme aldı. diğer arkadaşlar mangalı yapmakla meşgul stresten uzak durmaya çalışıyorlar, ben arabanın önünde çömelmiş maçın o bir kaç dakikasına yakalanmıştım. nihayet zulüm olan o 1-2 dakikanın bitmesiyle arkadaşların üzerine atlamam bir oldu. mangalı falan devirip, aç kalmamıza da sebep olmuştum. direk o akşam bursa'da konvoya katılıp istanbul'a döndük. ertesi gün de kutlamalar için evimizdeydik :)
