730
bucaspor ile oynanan kupa maçında protestolara maruz kalmış takımımız. ama bizim takımımız! o protesto etmeye gelen, galatasaraylı olmadığından emin olduğum ruhsuzların değil. biz bu takımı üç-beş çapulcunun protestolarıyla harcanıp gitsin diye desteklemiyoruz. üzüntümü kat kat artıran bir diğer nokta ise, bazı dostlarımızın bu kendini bilmezlerin olduğu ortamda desteklerini göstermeyeceklerini söylemesi. böyle bir şey olabilir mi sevgili renktaşlar? onlar o stadda benim aşık olduğum takıma bağırıp, moral bozuyorlar diye desteğimi esirgeyeceksem ben takımımdan, benim ne farkım var ki onlardan? bizim, galatasarayımızı onlara yem etmeyeceğimizi, o stadda birileri sessiz kalıp, susup oturacaksa, bunların onlar olduğunu göstermemiz, birisi gelmeyecekse o stada, bunların onlar olduğunu hissettirmemiz gerekirken nedir bu ''pireye kızıp yorgan yakmak?'' ben bu takımın hiçbir maçını, son düdüğü görmeden izlemeyi bırakmadım. bırakmadım ki bu takım, taraftarının ''daima arkasında'' olduğunu yüreğinde hissetsin. şükür allah'a ki kendini yürekten destekleyen taraftarına, türkiye'de hiç bir taraftarın yaşayamayacağı mutluluklar yaşatan bir takımı yazmış kaderime.
edit: imla.
edit: imla.
