fatih terim

bizler tarafından ah alması, gönül koymamız bir yana; artık ciddi ciddi medya karşısında da ağırlığını ve karizmasını yitirmeye başlamış teknik direktör. söylediği kelamlar artık eskisi gibi ciddiye alınmıyor hatta ve hatta birçok spor programında tiye alınırcasına yorumlanıyor. işlerin bu noktaya gelmesindeki en büyük pay elbette kendisinindir. sevilsin ya da sevilmesin, taraflı tarafsız herkes tarafından saygı duyulan ağır duruşunu son yıllarda elleriyle paramparça etmiştir. bu kadar tutarsızlığı ve kendini kaybetmişliği bir futbolcu yapsa dersin ki " gençtir hatalar yapar ve bundan dersler çıkarır." ne yazık ki fatih terim koskocaman bir adam , torun sahibi bir adam. bu son derece itici egosu yüzünden bir dönem neredeyse milli takımın rakiplerini destekleyecek duruma getirmiştir bizleri. böyle bir duruma geleceğimi şahsen yıllar önce düşünsem kendimden nefret ederdim.

milli takımdaki performansı ve aldığı skandal kararlara değinmek bile istemiyorum. benim önceliğim her zaman galatasaray'dır. kısacası galatasaray çatısı altındayken gönlümüzde açtığı yarayla yargılıyorum terim'i. olmadı hocam...
uefa kupası penaltı atışları sonrasında ağlamamak için zorla yüz kaslarını geren, iki elini yüzünü kapayarak yere çömelen çocukluk kahramanımızı yıktın.
olmadı hocam.

ben çocukken seni oradaki ağlayan yüzünle sevmiştim, demirören'in yanında imza atarkenki gülümseyişinle de terk ettim.