Kariyer Sonu14
ilk kez 24 nisan 2005 tarihinde galatasarayımın 100. yıl etkinlikleri çerçevesinde düzenlediği ve eski futbolculardan oluşan takımların karşı karşıya geldiği mücadelede gördüğüm adamdır. sırf eski efsaneleri görebilmek için gitmiştim o dandik diyarbakırspor maçına. maç öncesinde adları mikrofondan anons edilen efsaneler bir bir sahaya çıkarken sıra ona gelmişti. kendisi elinde galatasaray bayrağı ile tünelden orta sahaya doğru koşarken pek bir muhterem galatasaray taraftarları arasında "kim lan bu" ifadelerini duyduğumu hatırlarım. haksızda değildir aslında taraftar, ortalama 30 yaşındaki birinin bile canlı izleyemediği o adamı kim nerden tanıyacaktı ki doğru düzgün. gazetelerde verilen gol kralları listesinde, 84 yılında 16 gol atıp türkiye’nin ilk yabancı (ki ne kadara yabancı olduğu tartışılır) gol kralı olduğunu öğrendiğimiz ve sadece o gazetelerden ismine aşina olduğumuz adamdı.
sahaya çıktığında, tribünlerin biraz yarım yamalak biraz da ayıp olmasın diye adını bağırmaya başladıkları anda göğsündeki galatasaray armasını tüm içtenliği ve samimiyetiyle öpmesi ve bizleri selamlayışı vardır ki, eminim o gün ali sami yende olup kendisini tanıyan, tanımıyan tüm galatasaraylıların yüreğinde iz bırakmıştır. diğerlerinden daha başarılı bir futbolcu değildi belki tarık hocic, taraftarın gözünde bir hagi, popescu ya da prekazide olmamıştı. ama onlarca sarı kırmızı efsane arasında galatasaray sevgisi en üst düzeyde olanlardandı. sahaya çıkarkende, oyundan alındıktan sonra yeni açığın önünden çıkış tüneline doğru giderkende alkışlarımıza karşılık vermesi, bizi selamlaması, formasını öpmesi diğer tüm eski futbolculardan daha bir farklıydı. o formayı bir kere daha giymenin, ali sami yen'in çimlerine bir kez daha ayak basmanın, taraftarla buluşmanın keyfi onun için çok daha özel gibiydi. eminim bizim ona duyduğumuz sevgi ve saygıdan çok daha fazlasını galatasaray taraftarına karşı hissettiyordu.
bilmem gider miyim ya da yolum düşer mi oralara? ama gidersem sarayova denen yere, bir adet galatasaray formasıyla beraber ilk uğrayacağım adamdır tarık amca
sahaya çıktığında, tribünlerin biraz yarım yamalak biraz da ayıp olmasın diye adını bağırmaya başladıkları anda göğsündeki galatasaray armasını tüm içtenliği ve samimiyetiyle öpmesi ve bizleri selamlayışı vardır ki, eminim o gün ali sami yende olup kendisini tanıyan, tanımıyan tüm galatasaraylıların yüreğinde iz bırakmıştır. diğerlerinden daha başarılı bir futbolcu değildi belki tarık hocic, taraftarın gözünde bir hagi, popescu ya da prekazide olmamıştı. ama onlarca sarı kırmızı efsane arasında galatasaray sevgisi en üst düzeyde olanlardandı. sahaya çıkarkende, oyundan alındıktan sonra yeni açığın önünden çıkış tüneline doğru giderkende alkışlarımıza karşılık vermesi, bizi selamlaması, formasını öpmesi diğer tüm eski futbolculardan daha bir farklıydı. o formayı bir kere daha giymenin, ali sami yen'in çimlerine bir kez daha ayak basmanın, taraftarla buluşmanın keyfi onun için çok daha özel gibiydi. eminim bizim ona duyduğumuz sevgi ve saygıdan çok daha fazlasını galatasaray taraftarına karşı hissettiyordu.
bilmem gider miyim ya da yolum düşer mi oralara? ama gidersem sarayova denen yere, bir adet galatasaray formasıyla beraber ilk uğrayacağım adamdır tarık amca
