39
o dönem habire maçın başlarında fenerbahçe'den gol yerdik. kral 4. dakikada koyunca şaşırmıştım o yüzden gole sevinememiştim. ilk maçta iyi oynayarak berabere kalmış olmamız beni tatmin etmiş olacak ki turun gitmesine çok üzülmüyordum. bir de cüneyt çakır galatasaraylı galiba diye düşünmüştüm. golde zaman sanki yavaş akmış, nonda'nın çevirdiği top defansa çarptıktan sonra ümit karan'ın önüne ağır çekimde gelmişti. ümit, topa vurmadan önce gözlerimi kocaman açtım ve topa da ümit'e de değil, sadece kaleye baktım. nihayet top kadraja girdi ve güzelce sevindik. o sezon şampiyonluğu getiren en önemli maçlardan biriydi. çünkü fenerbahçe'yi yenmiştik ve ligde bir daha yenebilirdik. zaten yendik de.
