45
2015-16 sezonundan bahsediyorsak fenerbahçe özelinde sahada bulunma anlamında ilk on bir oyuncudan dördü yerlidir ki bu isimler mehmet topal, volkan demirel, ozan tufan ve alper potuk'tan ibarettir. dört yılda üç şampiyonluğu bulunan galatasaray bunu yerlileri sayesinde gerçekleştirmiştir demek olaya bir hayli taraflı bakmak olacaktır. son dört sezonda sadece semih kaya, selçuk inan ve burak yılmaz takımın on birinde sakat yahut cezalı olmadıkları sürece daima yer bulmuşken yabancılar söz konusu olduğunda bir çırpıda muslera, ujfalusi, chedjou, telles, melo, sneijder, podolski, drogba gibi isimler sayılabilir. keza son 10 yılda türk futbolu için avrupa'daki en başarılı sezon olan 2012-13 sezonunun yabancı sınırı anlamında en rahat sezon olması tesadüf değildir.
yerli futbolcularla, yabancı sınırlarıyla 2000 jenerasyonu gibi harikulade bir kaynak bulsanız bile oyuncuların profesyonellik dışı davranışları nedeniyle uzun vadeli başarılara imza atamazsınız. en güzel örneği 2009-11 arasında görülebileceği üzere yerli futbolcularımız sevmedikleri hocanın kuyusunu kazmak için bilerek puan kayıplarına, başarısızlıklara neden olabilmektedir. bunun sen son örneğini ise prandelli döneminde hocaları gitsin diye yanından geçen toplara müdahale etmekten kaçınan türk futbolcuları vermiştir ki bu futbolcuların yukarıda verdiğimiz en istikrarlı futbolcuların arasında olması ciddiyetsizliğin, profesyonellik dışılığın yerli futbolcunun üzerine baştan ayağa yapıştığını gözler önüne sermektedir.
yerli oyunculara karşı zaman zaman uçarılaşan öfke yersiz bir ön yargıya değil tecrübelere dayanmaktadır ki umudumuz sinan gümüş gibi enes ünal gibi takımda "ağalık" sistemi oturmaya çalışmayacak gençler sayesinde bu sorunun aşılmasıdır.
yerli futbolcularla, yabancı sınırlarıyla 2000 jenerasyonu gibi harikulade bir kaynak bulsanız bile oyuncuların profesyonellik dışı davranışları nedeniyle uzun vadeli başarılara imza atamazsınız. en güzel örneği 2009-11 arasında görülebileceği üzere yerli futbolcularımız sevmedikleri hocanın kuyusunu kazmak için bilerek puan kayıplarına, başarısızlıklara neden olabilmektedir. bunun sen son örneğini ise prandelli döneminde hocaları gitsin diye yanından geçen toplara müdahale etmekten kaçınan türk futbolcuları vermiştir ki bu futbolcuların yukarıda verdiğimiz en istikrarlı futbolcuların arasında olması ciddiyetsizliğin, profesyonellik dışılığın yerli futbolcunun üzerine baştan ayağa yapıştığını gözler önüne sermektedir.
yerli oyunculara karşı zaman zaman uçarılaşan öfke yersiz bir ön yargıya değil tecrübelere dayanmaktadır ki umudumuz sinan gümüş gibi enes ünal gibi takımda "ağalık" sistemi oturmaya çalışmayacak gençler sayesinde bu sorunun aşılmasıdır.
