4745
galatasaray'ın en büyük sorunu. yok yok yanlış anlamayın hepinizi kast etmiyorum böyle vıcık vıcık analiz kasan romantik taraftarlara lafım. yaşı çoğu taraftardan daha fazla olup "biz gördük geçirdik, siz ne bilirsiniz, ergenler siz anlamazsınız, sakin olun daha yolun başı düzeleriz" diyip hayat "motivasyonunu" geniş zaman kipleriyle sağlayan insanlara lafım. ben ne bilirim dimi "abicim" ? çünkü yaşım daha 20, hayatı football manager oyunlarından öğredim, fifa'ya göre transfer isterim ve en önemlisi tabikide senin kadar maç izlemedim. çünkü bunlar seni benden daha iyi taraftar yapan öğeler dimi ?
gel o zaman sana bir şey anlatayım "abi". hayatımda ilk hatırladığım şey galatasaray'ın leeds deplasmanı. yalan yok cidden ondan önce hayatımla ilgili bir şey hatırlayamıyorum. 5 yaşındayım o zamanlar anla işte. ali sami yendeki atletico madrid maçında forlan gol atınca babamın 15 senelk arkadaşıyla kavga ettim ki o zamamda 15 yaşındayım işte. ilk maçı seyredememiştim uyuya kalmışım. ya da efsane juventus maçının ilkine gidip ikincisine gidemedim. çünkü ilk maç ayağım donmuştu. son olarak başka bir örnek vermek gerekirse temmuz ayından beri çalışıyorum. geçen ay her sabah annem ameliyat olduğundan dolayı ev işlerini ben yaptım, akşamında gittim bulaşıkçılık yaptım. şimdi şantiyede ofis görevlisiyim ve ortalama 12-13 saat burada duruyorum. ben bu işleri yaparken tek yaptığım şey arada saçma sapan galatasaray sayfalarına bakıp takımla ilgili bir kaç şey öğrenmek. peki ben kazandığım parayla ne yapıyorum ? galatasaray'a harcıyorum. forma alıyorum, passolig zırvasına rağmen kombine için para biriktiriyorum. niye ben manyak mıyım paraları barlarda, gece kulüplerinde kızlarla yemiyorum ? ya da kendime galatasaray dışında bir şeyler yapmak istemiyorum ? nedeni çok basit çünkü galatasaray benim motivasyon kaynağım. hayatımda ilk hatırladığım ve son hatırlamak istediğim şey. şimdi siz sayın " gördük geçirdik" abiler bizi "transfer maymunu" olarak değerlendiriyorsunuz ya öyle değiliz işte. sadece hayatta bir şeyde bile olsa karşılık görmek istiyoruz. burada maddi olarak kast etmiyorum tabikide. verdiğimiz değeri görmek istiyoruz, bas bas bağırdığımız şeylerin en azından bir kaçının gerçekleşmesini istiyoruz. artık umut etmeyip gerçekleri görüp "umut'u" göndermek istiyoruz. osmanlı maçına yetişebilmek için şantiye şefine yalvarmamızın karşılığını istiyoruz.
biz ikinci atletico maçını izleyebilirken siz ilkini de izleyebilirsiniz
biz anca leeds maçını hatırlarken siz nöşetel maçını da hatırlayabilirsiniz
biz anca ilk juventus maçına gidebilirken siz ikincisine de gidebilirsiniz
ama, ama ama biz geçmişi öğrenebilecekken siz geleceği göremeyeceksiniz ve bu galatasaray'ın ve taraftar profilinin en büyük sorunu.
gel o zaman sana bir şey anlatayım "abi". hayatımda ilk hatırladığım şey galatasaray'ın leeds deplasmanı. yalan yok cidden ondan önce hayatımla ilgili bir şey hatırlayamıyorum. 5 yaşındayım o zamanlar anla işte. ali sami yendeki atletico madrid maçında forlan gol atınca babamın 15 senelk arkadaşıyla kavga ettim ki o zamamda 15 yaşındayım işte. ilk maçı seyredememiştim uyuya kalmışım. ya da efsane juventus maçının ilkine gidip ikincisine gidemedim. çünkü ilk maç ayağım donmuştu. son olarak başka bir örnek vermek gerekirse temmuz ayından beri çalışıyorum. geçen ay her sabah annem ameliyat olduğundan dolayı ev işlerini ben yaptım, akşamında gittim bulaşıkçılık yaptım. şimdi şantiyede ofis görevlisiyim ve ortalama 12-13 saat burada duruyorum. ben bu işleri yaparken tek yaptığım şey arada saçma sapan galatasaray sayfalarına bakıp takımla ilgili bir kaç şey öğrenmek. peki ben kazandığım parayla ne yapıyorum ? galatasaray'a harcıyorum. forma alıyorum, passolig zırvasına rağmen kombine için para biriktiriyorum. niye ben manyak mıyım paraları barlarda, gece kulüplerinde kızlarla yemiyorum ? ya da kendime galatasaray dışında bir şeyler yapmak istemiyorum ? nedeni çok basit çünkü galatasaray benim motivasyon kaynağım. hayatımda ilk hatırladığım ve son hatırlamak istediğim şey. şimdi siz sayın " gördük geçirdik" abiler bizi "transfer maymunu" olarak değerlendiriyorsunuz ya öyle değiliz işte. sadece hayatta bir şeyde bile olsa karşılık görmek istiyoruz. burada maddi olarak kast etmiyorum tabikide. verdiğimiz değeri görmek istiyoruz, bas bas bağırdığımız şeylerin en azından bir kaçının gerçekleşmesini istiyoruz. artık umut etmeyip gerçekleri görüp "umut'u" göndermek istiyoruz. osmanlı maçına yetişebilmek için şantiye şefine yalvarmamızın karşılığını istiyoruz.
biz ikinci atletico maçını izleyebilirken siz ilkini de izleyebilirsiniz
biz anca leeds maçını hatırlarken siz nöşetel maçını da hatırlayabilirsiniz
biz anca ilk juventus maçına gidebilirken siz ikincisine de gidebilirsiniz
ama, ama ama biz geçmişi öğrenebilecekken siz geleceği göremeyeceksiniz ve bu galatasaray'ın ve taraftar profilinin en büyük sorunu.
