34
bir hikaye anlatmak isterdim ama inanın yok. baba tarafından herkesin galatasaray'lı olması, anne tarafından gerekli kişilerin galatasaray'lı olması bana pek seçme şansı bırakmadı(iyi ki de öyle olmuş) ama en büyük pay babamın. 5 yaşında izlemeye başladım ben maçları hayal meyal hatırlıyorum mesela ilk gittiğim maç 4-1 yendiğimiz antalya maçıydı ya 96 ya 97'de. evde cine5 izlerdi babam, bende izlerdim onla tabii ama gol attığımızda korkardım çünkü babam çok yüksek sesle bağırırdı* izleye izleye ona da alıştım tabii. bilinçli olarak 5 yaşımdan beri galatasaray'ı destekliyorum çünkü öncesini hatırlamıorum pek*. 2000 yılında hakan şükür gittiğinde, fatih terim gittinde falan hep ağlamıştım neden bizi bırakıyorlar diye. babama da beni galatasaray'lı yaptığı için çok teşekkürler. ileride çocuğum olursa da bu mirası onlara aktarmak en büyük görevim.
