100
galatasarayın olduğu yerde umut vardır derler ya gerçekten öyle. fener rahat, başka skorlara bakmadan kazanması yetiyor. benim kuzen arabayı sarı-lacivert süslemiş maçların bitmesini bekliyor. ** biz geçen haftaki beşiktaş maçından sonra bir umut bekliyoruz son maçlardan. maçı lokal de izliyoruz. alt-üst olarak. üstte biz, altta ipne fenerliler var. benim gözüm ekranın sol üst köşesinde fener maçında yani. bizim maça bakmıyorum bile nasıl olsa alıcaz düşüncesiyle. gol atıyoruz, gıcıklığına yere patır kütür vuruyoruz ki kudursun alttaki ibneler. sevindiğimden değil yani, rahatım çünkü. bu rahatlığı veren de oyuncular ve o güne kadar oynanan oyun. işte kısıtlı ve mütevazi kadro son maça bıraktı bütün umutları. fenerbahçe gelmiş geçmiş en iyi kadrosunu kurmuş. appiah, tuncay, nobre, alex, anelka ve diğerleri.
neyse maçın sonlarına doğru tribün ve yedek kulübesi koptu bir anda. sol üstteki skoru görünce biz de koptuk tabii. alttaki ibneleri düşünemiyorum zaten. bizim maçın bitiş düdüğü çalar çalmaz bizim meydana koşmaya başladık. üçlüler, bir baba hindiler, şampiyon naraları ardı ardına söylendi. yanımızda bir çocuk 'fener gol attı' dedi. 'ne golü mk o maç bitmemiş miydi?' derken tekrar mekana döndük. olayı anlamaya çalıştık. zaman geçmek bilmedi o andan itibaren. arkadaşım omzumda ağlıyor korku ve endişeyle bende onu sakinleştirmeye çalışıyorum. saniyeleri sayıyorum o an zaman durdu sanki 1 dakika 1 saat gibi geldi sanki. ve sonunda bittiğini öğrendik. tekrar sevinç gösterilerine devam ettik. ömrümden ömür gitti ama değdi galatasarayıma. *
neyse maçın sonlarına doğru tribün ve yedek kulübesi koptu bir anda. sol üstteki skoru görünce biz de koptuk tabii. alttaki ibneleri düşünemiyorum zaten. bizim maçın bitiş düdüğü çalar çalmaz bizim meydana koşmaya başladık. üçlüler, bir baba hindiler, şampiyon naraları ardı ardına söylendi. yanımızda bir çocuk 'fener gol attı' dedi. 'ne golü mk o maç bitmemiş miydi?' derken tekrar mekana döndük. olayı anlamaya çalıştık. zaman geçmek bilmedi o andan itibaren. arkadaşım omzumda ağlıyor korku ve endişeyle bende onu sakinleştirmeye çalışıyorum. saniyeleri sayıyorum o an zaman durdu sanki 1 dakika 1 saat gibi geldi sanki. ve sonunda bittiğini öğrendik. tekrar sevinç gösterilerine devam ettik. ömrümden ömür gitti ama değdi galatasarayıma. *
