• 10931
    bu sezon sadece anderlecht maçını izleyebildim. onun da son kısmında uyuyakaldım. şu an bana pek birşey hissettirmiyor. bünyesinde bulundurduğu oyuncularda ne kadar aidiyet duygusu varsa bende de o kadar var. tabi ki sevdamız bitmez, bitemez ama türk futbolunun içinde bulunduğu durum o kadar çirkin ve rahatsız edici ki bulaşıcı bir hastalık gibi herkese bulaşıyor. bu hastalık geçmeden de aynı tadı alarak da izlemem zor.

    avrupa başarıları, şampiyonluklar falan sevmek için tek koşul değil, olamaz da. galatasarayın en çok sevdiğim hali 2005-2006 sezonunda samiyende 2-0 dan 4-2 kazandığımız kayseri erciyesspor maçında hasan kabze 4. golü sonrası diz çöküp yere yığılan hakan şükür ya da 2011-2012 sezonun bu sefer 4-2 kaybettiğimiz gaziantepspor maçında alkışlamaktan avuçlarımın kızardığı takımdır. elbet bir gün geri döner.
App Store'dan indirin Google Play'den alın