1801
gecenin bu saati biraz canını sıkacağım sözlük okuyan, derdimi dinleyen anlayan kardeşlerime abilerime şimdiden teşekkür ediyorum.
bu şarkıyla okumaya devam ederseniz sevinirim: http://youtu.be/BpiCijZ8aMw
kimim ben?
hayatı başkalarının kendisine acımasıyla geçmiş bir adam.
nereye gitse en çok gülen, şakalar yapan ve çok konuşan bir adam.
içinde 3 yaşında bir çocuk barındıran ve sırf onu korumak için herkese karşı maskeler takan bir adam.
3 yaşındayken, yani hayata dair hiçbir şey bilmezken en değerlisini kaybeden bir adam.
herkes onun hakkında böyle iyiydi şöyle iyiydi derken, o muhteşem insanın sesini bile hatırlamayan bir adam.
her anneler gününü, her veli toplantısını, her ölüm yıl dönümünü, her kendi doğum gününü ve en değerlisinin doğum gününü ağlayarak geçiren bir adam.
bir anne nasıl davranır, nasıl konuşur, nasıl kokar, nasıl öper, nasıl sarılır bilmeyen bir adam.
herkes onu tanıyıp severken, ben nasıl bu kadar seviyorum peki?
halbuki o kadar kızgın olmam lazım o kadar nefret etmem lazım ki gitti beni bıraktı diye..
kızamıyorum, bırak kızmayı her geçen gün daha fazla özlüyorum.
oysa o gittiği için çekmedim mi bu kadar acıyı?
babam o gittiği için başkasıyla evlenmedi mi?
ablam o gittiği için babamdan 14 ve benden 8 ayrı yaşamak zorunda kalmadı mı?
ben o gittiği için babamdan 6 sene ayrı yaşamak zorunda kalmadım mı?
o gittiği için değil mi bu kadar yarım olmam?
ablam o gittiği için babaannemlerin saçma sapan yetiştirmesine maruz kalmadı mı?
biz o gittiği için acı çekmiyor muyuz bu kadar?
o gittiği için değil mi bu kadar ağlamam?
her girdiğim ortamda ölenin oğlu olmamın sebebi o değil mi?
bir erkeğin eş seçimi annesinden örnek alarak olurmuş. öyle diyorlar yani.
ben ise tanımıyorum bile onu.
insanların benim güldüğümü görmesi hoşuma bile gidiyor aslında.
bir an olsun onlar gibi hissediyorum. hatta arada az tanıdığım insanlar 'annenler nasıl?' diyince iyi diyorum sadece.
yoruldum insanların o bakışından sanırım.
uyandığım her sabaha küfrediyorum. her gün, bir gün daha yaklaşmış oluyorum ona çünkü.
ve ey bunu okuyanlar, o malum son geldiğinde benim için kimse üzülmesin, en değerlimin yanında olacağım.
edit: lütfen kimse acındırma gibi anlamasın..
bu şarkıyla okumaya devam ederseniz sevinirim: http://youtu.be/BpiCijZ8aMw
kimim ben?
hayatı başkalarının kendisine acımasıyla geçmiş bir adam.
nereye gitse en çok gülen, şakalar yapan ve çok konuşan bir adam.
içinde 3 yaşında bir çocuk barındıran ve sırf onu korumak için herkese karşı maskeler takan bir adam.
3 yaşındayken, yani hayata dair hiçbir şey bilmezken en değerlisini kaybeden bir adam.
herkes onun hakkında böyle iyiydi şöyle iyiydi derken, o muhteşem insanın sesini bile hatırlamayan bir adam.
her anneler gününü, her veli toplantısını, her ölüm yıl dönümünü, her kendi doğum gününü ve en değerlisinin doğum gününü ağlayarak geçiren bir adam.
bir anne nasıl davranır, nasıl konuşur, nasıl kokar, nasıl öper, nasıl sarılır bilmeyen bir adam.
herkes onu tanıyıp severken, ben nasıl bu kadar seviyorum peki?
halbuki o kadar kızgın olmam lazım o kadar nefret etmem lazım ki gitti beni bıraktı diye..
kızamıyorum, bırak kızmayı her geçen gün daha fazla özlüyorum.
oysa o gittiği için çekmedim mi bu kadar acıyı?
babam o gittiği için başkasıyla evlenmedi mi?
ablam o gittiği için babamdan 14 ve benden 8 ayrı yaşamak zorunda kalmadı mı?
ben o gittiği için babamdan 6 sene ayrı yaşamak zorunda kalmadım mı?
o gittiği için değil mi bu kadar yarım olmam?
ablam o gittiği için babaannemlerin saçma sapan yetiştirmesine maruz kalmadı mı?
biz o gittiği için acı çekmiyor muyuz bu kadar?
o gittiği için değil mi bu kadar ağlamam?
her girdiğim ortamda ölenin oğlu olmamın sebebi o değil mi?
bir erkeğin eş seçimi annesinden örnek alarak olurmuş. öyle diyorlar yani.
ben ise tanımıyorum bile onu.
insanların benim güldüğümü görmesi hoşuma bile gidiyor aslında.
bir an olsun onlar gibi hissediyorum. hatta arada az tanıdığım insanlar 'annenler nasıl?' diyince iyi diyorum sadece.
yoruldum insanların o bakışından sanırım.
uyandığım her sabaha küfrediyorum. her gün, bir gün daha yaklaşmış oluyorum ona çünkü.
ve ey bunu okuyanlar, o malum son geldiğinde benim için kimse üzülmesin, en değerlimin yanında olacağım.
edit: lütfen kimse acındırma gibi anlamasın..
