2538
takımına verdiği desteği kaybetmiş taraftardır. eski günlerdeki 90 dakika susmayan rakip takımlara sahayı dar eden nam-ı diğer cehennem'e çeviren o taraftarlar tamamıyla yok olmuş.
2 eylül 2012 galatasaray bursaspor maçında 90 dakika susmayan olarak gözüken tribünleri pegasus tribününe bu sezon ilk defa girdim. eğer mümkün olursa bu sene bir daha girmeyi planlamıyorum ama mecburen gittiğim maçlar olucak.
neyse konuya giriyorum ki geçen sezon ki çehre tamamen değişmiş. ortada bağıran bir grup var ancak maalesef seslerini ortanın solunda duran ben bile bazen zor duyuyorum. ortanın dışındaki bölgelerde ise maçı oturarak izleyenler dahi olmuş. kale arkasında oturmak ne arkadaş. sonra biz borussia dortmund taraftarlarının 20.000 kişilik kale arkasını övünce bizim taraftarımız daha iyi diyorlar. ne iyisi be. bizim tribün ölmüş resmen. sol tarafta ise arkadaşımla beraber kıçımızı yırttık maç boyu genel bi sessizlik olduğunda bağırdık özellikle ki belki birkaç kişi bizden gaza gelir de bize eşlik eder diye. ama maalesef gıkını çıkartan olmadı.
ayrıca maç 1-1 olduğu anlarda yani durumun kötü olduğu anda verilen destek önemlidir her zaman. sonuçta takımın itici gücüsündür sen. takım seninle şahlanır. eskiden böyleydik işte biz. şimdiysen maç 1-1'ken sus pus oturdu herkes. durdu maçı izledi sadece. çekirdekçi tayfa kaynıyor yani pegasus tribünü *. öne geçtiğimizden sonra ise o sus pus oturan herkes deliler gibi kıçını yırtarak bağırdı. işte tam o anda yanımdaki arkadaştan harika bir söz geldi. "takım galipken herkes bağırır." işte o andan sonra sesimi çıkartasım gelmedi.
ayrıca açıklık getirmek gereken bir konu var ki "koyduk mu?" çekmesini bilmiyoruz. arkadaşım maç daha 1-0 olmuş, hemde dakika 24! maçın bitmesine 66 dakika var anlayacağınız. eski açık'tan bir anda "koyduk mu?" sesleri gelmeye başladı. ulan... ulan... ne diyeceğimi şaşırdım adeta.
dakika 81'de yine aynı durum oldu. ulan futbol bu hiç belli olmaz ne olacağı. 10 dakika her spor için çok uzun bir süre. futbol için bile. 1998-1999 şampiyonlar ligi finali'nde dakikalar 88 iken bayern munich 1-0 öndeydi ama 90 dakika sonunda şampiyonlar ligi şampiyonu manchester united oldu hemde maç uzatmaya gitmedi bile. işte maç 3-1'ken "koyduk mu?" çekildi maçın bitimine ise 10 dakika vardı. o 10 dakikada bursa ikinci golü buldu beraberlik golüne ise çok yaklaştığını gördük. ulan maç 3-3 olsa rezil olucaktık lan düşünsenize. tribün tarihinin en büyük gerizekalılıklarından birisine imza atacaktı stattaki 44bin kişi.
anlayacağın sözlük galatasaray taraftarı bitmiş.
2 eylül 2012 galatasaray bursaspor maçında 90 dakika susmayan olarak gözüken tribünleri pegasus tribününe bu sezon ilk defa girdim. eğer mümkün olursa bu sene bir daha girmeyi planlamıyorum ama mecburen gittiğim maçlar olucak.
neyse konuya giriyorum ki geçen sezon ki çehre tamamen değişmiş. ortada bağıran bir grup var ancak maalesef seslerini ortanın solunda duran ben bile bazen zor duyuyorum. ortanın dışındaki bölgelerde ise maçı oturarak izleyenler dahi olmuş. kale arkasında oturmak ne arkadaş. sonra biz borussia dortmund taraftarlarının 20.000 kişilik kale arkasını övünce bizim taraftarımız daha iyi diyorlar. ne iyisi be. bizim tribün ölmüş resmen. sol tarafta ise arkadaşımla beraber kıçımızı yırttık maç boyu genel bi sessizlik olduğunda bağırdık özellikle ki belki birkaç kişi bizden gaza gelir de bize eşlik eder diye. ama maalesef gıkını çıkartan olmadı.
ayrıca maç 1-1 olduğu anlarda yani durumun kötü olduğu anda verilen destek önemlidir her zaman. sonuçta takımın itici gücüsündür sen. takım seninle şahlanır. eskiden böyleydik işte biz. şimdiysen maç 1-1'ken sus pus oturdu herkes. durdu maçı izledi sadece. çekirdekçi tayfa kaynıyor yani pegasus tribünü *. öne geçtiğimizden sonra ise o sus pus oturan herkes deliler gibi kıçını yırtarak bağırdı. işte tam o anda yanımdaki arkadaştan harika bir söz geldi. "takım galipken herkes bağırır." işte o andan sonra sesimi çıkartasım gelmedi.
ayrıca açıklık getirmek gereken bir konu var ki "koyduk mu?" çekmesini bilmiyoruz. arkadaşım maç daha 1-0 olmuş, hemde dakika 24! maçın bitmesine 66 dakika var anlayacağınız. eski açık'tan bir anda "koyduk mu?" sesleri gelmeye başladı. ulan... ulan... ne diyeceğimi şaşırdım adeta.
dakika 81'de yine aynı durum oldu. ulan futbol bu hiç belli olmaz ne olacağı. 10 dakika her spor için çok uzun bir süre. futbol için bile. 1998-1999 şampiyonlar ligi finali'nde dakikalar 88 iken bayern munich 1-0 öndeydi ama 90 dakika sonunda şampiyonlar ligi şampiyonu manchester united oldu hemde maç uzatmaya gitmedi bile. işte maç 3-1'ken "koyduk mu?" çekildi maçın bitimine ise 10 dakika vardı. o 10 dakikada bursa ikinci golü buldu beraberlik golüne ise çok yaklaştığını gördük. ulan maç 3-3 olsa rezil olucaktık lan düşünsenize. tribün tarihinin en büyük gerizekalılıklarından birisine imza atacaktı stattaki 44bin kişi.
anlayacağın sözlük galatasaray taraftarı bitmiş.
