5888
20 ağustos 2012 galatasaray kasımpaşa maçı'nda da görüldüğü üzere, özel yeteneği olan, tabiri caizse oyun tıkandığında kilidi açabilecek oyuncu eksikliği olan takım.
sahadaki futbolcular da bunun farkında olduğundan bütün futbolcular bir şeyler üretme çabasına giriyor. hagi gibi ''pası atayım o bir şeyler yapar nasılsa'' diyebileceğimiz bir oyuncumuz yok sahada. bunun için takım halinde hücuma çıkma psikolojisine giriyor futbolcular. bu da taraftarı gaza getiren, baskılı ve rakibi bunaltan bir görüntünün ortaya çıkmasına vesile oluyor fakat papaz her zaman pilav yer mi bilemem. kondüsyonumuz üst düzey olduğundan sürekli yıpratıp rakibi yorduktan sonra son darbeyi vurma peşindeyiz. tıpkı dalgaların kayalara sırayla çarpıp aşındırdıktan sonra son bir darbeyle kayayı parçalaması gibi. spor toto süper lig'de fenerbahçe dahil bütün takımlara karşı tutar bu yol. yeter ki takımın kondüsyonunda * ve bir şeyler üretme arzusunda * azalma olmasın.
fakat dedik ya papaz her zaman pilav yemez diye. bazen o kadar uğraşırsın uğraşırsın olmaz. kale ağzından gol kaçırırsın, topu ıska geçersin kazanamazsın bir türlü. böyle anlarda da rakip takımdan yetenekli bir futbolcu çıkar bir pozisyon yaratır gol atar gider maç. böyle durumlarla lig de karşılaşabileceğimizi düşünüyorum fakat bu 4 olur bilemedin 5 olur. bunun tam tersi sıkıntısını şampiyonlar ligi'nde çekecez gibi duruyor. orda ligdeki kadar kaçırır durursan üzerler. tekrar toparlanışımız da zor olur. o yüzden:
1) ya amrabat'ın yeteneklerini ön plana çıkarmasını bekleyecez.
2) ya yeri geldiğinde kilidi açabilecek bir hücum oyuncusu daha gelecek takıma.
3) ya da takım, yakaladığı pozisyonları hunharca harcamayacak, bitirecek.
en basitinden fenerbahçe ile oynadığımız süper kupa maçında elmander'in bomboş bir şekilde kaleciyle karşı karşıya kaldığı ya da aydın'ın kale önünde bomboş kaldığı pozisyonları kaçırmayacaksın. bunlar bir süre sonra umursamazlığa kaçıyor artık. bunları ligde öyle ya da böyle telafi edebilecek bir takımız fakat şampiyonlar ligi'nde bu pozisyonları çok ararız.
sahadaki futbolcular da bunun farkında olduğundan bütün futbolcular bir şeyler üretme çabasına giriyor. hagi gibi ''pası atayım o bir şeyler yapar nasılsa'' diyebileceğimiz bir oyuncumuz yok sahada. bunun için takım halinde hücuma çıkma psikolojisine giriyor futbolcular. bu da taraftarı gaza getiren, baskılı ve rakibi bunaltan bir görüntünün ortaya çıkmasına vesile oluyor fakat papaz her zaman pilav yer mi bilemem. kondüsyonumuz üst düzey olduğundan sürekli yıpratıp rakibi yorduktan sonra son darbeyi vurma peşindeyiz. tıpkı dalgaların kayalara sırayla çarpıp aşındırdıktan sonra son bir darbeyle kayayı parçalaması gibi. spor toto süper lig'de fenerbahçe dahil bütün takımlara karşı tutar bu yol. yeter ki takımın kondüsyonunda * ve bir şeyler üretme arzusunda * azalma olmasın.
fakat dedik ya papaz her zaman pilav yemez diye. bazen o kadar uğraşırsın uğraşırsın olmaz. kale ağzından gol kaçırırsın, topu ıska geçersin kazanamazsın bir türlü. böyle anlarda da rakip takımdan yetenekli bir futbolcu çıkar bir pozisyon yaratır gol atar gider maç. böyle durumlarla lig de karşılaşabileceğimizi düşünüyorum fakat bu 4 olur bilemedin 5 olur. bunun tam tersi sıkıntısını şampiyonlar ligi'nde çekecez gibi duruyor. orda ligdeki kadar kaçırır durursan üzerler. tekrar toparlanışımız da zor olur. o yüzden:
1) ya amrabat'ın yeteneklerini ön plana çıkarmasını bekleyecez.
2) ya yeri geldiğinde kilidi açabilecek bir hücum oyuncusu daha gelecek takıma.
3) ya da takım, yakaladığı pozisyonları hunharca harcamayacak, bitirecek.
en basitinden fenerbahçe ile oynadığımız süper kupa maçında elmander'in bomboş bir şekilde kaleciyle karşı karşıya kaldığı ya da aydın'ın kale önünde bomboş kaldığı pozisyonları kaçırmayacaksın. bunlar bir süre sonra umursamazlığa kaçıyor artık. bunları ligde öyle ya da böyle telafi edebilecek bir takımız fakat şampiyonlar ligi'nde bu pozisyonları çok ararız.
