kendisini, hagi'yle kıyaslamıştım maçtan sonra, maçın sıcaklığıyla. bahanem de hazır, gördüğünüz üzere. şimdi de arkasındayım. ama yanlış anlaşılabilirdi. neyse, yazdıklarımız önemini yitiriyor nasıl olsa üstünden biraz vakit geçince. sanırsın köşe yazısı.
engin anı yaşayan bir oyuncu. özel yaşamında da böyledir büyük ihtimalle. anında parlar, sonra da özür diler. maçtan sonra çok sinirliydim cüneyt çakır'a. çünkü hem futbolla ilgisi olmayan, golden başka her şeye benzeyen bir gol attırdı fener'e. daha vahimi; 90. dakikada penaltı verdi. o golle kazandık. ben istiyordum ki; o 10 kişi, ittire ittire o kaleye soksun. o golü kanırta kanırta atsın. buna da izin vermedi çakır.
engin işte o emek hırsızı'na saldırdı. ''üstündeki formayı çıkar demiş. ne de güzel demiş. yarası olan gocunur derler ya, aynen öyle bir refleksle kırmızı kartı çıkarttı. engin de saldırdı. hatırlar mısınız bilmem.
8 aralık 2002 galatasaray beşiktaş maçı'nda hasan şaş kuddusi müftüoğlu'nu kovaladı. engin'in cüneyt çakır'a olduğu kadar yakın olsa kuddusi müftüoğlu'na, çok daha vahim görüntüler ortaya çıkardı.
sonuç olarak; böyle adamlar takımımızda her zaman vardır ve bu utanılacak bir durum değildir.
kendisini hagi'yle bir tutan, benim gibi fanboylar olduğu kadar, emre belözoğlu'yla bir tutan arkadaşlar var.
birincisi, emre'yi çoğu hakem abisi sever. çünkü dışarıda efendidir o. düşünüp konuştuuğu için adam gibi adam, efendi emre olarak tanınmıştır. engin ise sevilmez. çünkü engin dışarıda da o sırada aklından ne geçiyorsa onu söyler. '' nedense, hakemler bizim sahamızda daha cesur.'' der, bir taraftar gibi. sevmez hakemler doğruları. engin söyler ama kimseye anlatamaz.
engin, bir gün patlayacaktı. cem davran demiş ya; ''el bombası'' diye aynen öyle işte. bir gün patlayacaktı. geçen sene bu zamanlar geldi kendisi. geçen sene bu zamnlar'dan beri biliyorduk bunu. sezonu bir oyuncuya kafa atarak tamamlaması yeterliydi. başarıydı, öfkesi kontrol altına alınmıştı engin'e göre. engin 12 ağustos 2012 galatasaray fenerbahçe maçı'nda patladı. kötü oldu. maçın ertesi sinirliydim cüneyt'e. şimdi o biraz geçti ve eğer maçı kaybetseydik engin'e kızacağımı anladım. ama engin'e kızgınlığım da bu sıralarda başlardı yine. yapmaması gereken bir hareketti. hiç değilse, kendisinin ve bizim içimizde kalmadı.
böyle saldırıların sürekli çakır'a gelmesi ise manidar. adamın küçümser, ''ingiliz'' bir tarzı var. gereksiz soğukkanlı, rahatsız edici. öyle bir tavır takınıyor ki ekran başında bile çıldırıyorsunuz. engin de saha içinde çıldırdı. tutamadı kendisini, birgün tutamayacağını biliyorduk zaten.
şimdi en önemli rol bize düşüyor. engin'i kaybetmek isteyenlerimiz var. engin'in kaybetmesini isteyenlerimiz var. olabilir. ama bu kolay yol. hem de en kolayı. engin kaybememeli. o, sahada ağlayan adam kaybetmemeli. bana 5 tıl sonra sahada hasan şaş'ı gördürten adam kaybetmemeli. engin de çok üzgün, biliyorum. ama olabilecek en emin ellerde. fatih terim, bunu da hem engin, hem de galatasaray için en az hasarlımşekilde atlatacaktır. bunun için orda.
son olarak;
baytar kaybetmemeli!
edit: söz konusu maç; (bkz:
12 ağustos 2012 galatasaray fenerbahçe maçı)
