schumacher'in ayağının kırıldığı 1999 formula 1 sezonunda mika hakkinen ile şampiyonluk mücadelesine girişen ferrari sürücüsü. şampiyonluk konusunda şartlar ancak olgunlaştığında bu ipi göğüsleyebilecek ve bu tek atımlık kurşun eline geçtiğinde de bunu değerlendiremeyen sürücülere hep üzülmüşümdür. benim için eddie irvine bu kategoriye girer. sadece 2 puanla kaybedilmiş bir şampiyonluk. gerçekten epik.
o sezon schumi'nin ayağının kırılmasıyla birinci sürücü konumuna geçmişti
eddie irvine. ne kadar büyük sürücü olursanız olun, michael schumacher'in arkasında 2. pilotsanız şampiyonluk adına yapabileceğiniz hiçbir şey yoktur. hele ki takım emirlerinin o denli alenen yaşandığı o dönemlerde. mesela yukarıda
sitki siyril isimli arkadaş güzel yazmış (bkz:
#728004). ben o zamanlar 9 yaşında olduğumdan ancak sporla ilgilenen abilerimizle birlikte yarışları takip ediyordum. her ayrıntısını hatırlayamıyorum ama bu da epik anlardan bir tanesiymiş.
benim ise çok iyi hatırladığım başka bir an var. sezonun sondan üçüncü yarışı avrupa grand prix'si, nürburgring'de yapılıyordu ve ilk 6 puan alabiliyordu. sadece 10 kişinin tamamlayabildiği bu yarışta starttan sonra yağmur başlamıştı ve bir tek hakkinen yağmur lastiklerine geçmişti. aniden yağmurun durup pistin kurumasıyla hakkinen, pitteki bir sorun nedeniyle de irvine puanlamanın dışında kalmıştı o esnada. ilk iki sırada ise heinz-harald frentzen ve david coulthard vardı. yarışın o şekilde bitmesi halinde frentzen, irvine ve hakkinen ile puanları eşitliyor, coulthard ise onların 6 puan arkalarına kuruluyordu. ama öyle olmadı. önce frentzen elektrik arızasıyla yarış dışı kaldı ve coulthard liderliğe oturdu. sonrasında ise yağmur intikam almak için geri geldi
*. coulthard kuru lastiklerde kalmayı tercih edince onun da sonu kaçınılmaz oldu. bu esnada bir kaç kişi daha yarış dışı kaldı ve son bir kaç tur kala sıralama marc gene 5, irvine 6, hakkinen 7 oldu. marc gene minardi'ye ilk puanlarını kazandırmak için savaşıyordu. özellikle de test pilotu olan takım arkadaşı luca badoer'in kendisinin ve takımının en büyük başarısı için 4. sırada giderken yarış dışı kalmasından sonra. tabi o esnada irvine ve hakkinen'e nazaran biraz daha öndeydi marc gene. hakkinen ise bir kaç tur boyunca inanılmaz bir baskı kurmuştu irvine'a. sonuçta aynı puandaydılar ve o şekilde bittiğinde irvine sıralamada 1 puan öne fırlayacaktı. o puanların ne kadar önemli olacağı sonradan anlaşılacaktı. en sonunda böyle ortasında büyük shell amblemi olan
* ve iki tarafından geçilebilen bir virajda irvine hata yaptı ve shell reklamı bulunan çimlerin üzerinden geçti. bu sayede sol tarafı seçen hakkinen irvine'ı geride bıraktı ve yine galiba 2 tur kala pistin en hızlı turunu atarak marc gene’yi geçip 5.liğe yükseldi. irvine ise gene’nin arkasında takılıp 7. olarak hakkinen’in kendisine 2 puan fark atmasına engel olamadı. işte o 2 puan sene sonunda hakkinen’in 2 puan farkla şampiyon olacağı 2 puan olacaktı. kalan 2 yarıştan birer 1.lik ve birer 3.lük alan 2 sürücü aynı puanları toplasa da nürburgring’in adaleti mika’yı şampiyon yapmıştı.
*son 2 yarışta tekrardan pistlere dönen schumi ise 2 yarışta da 2. olarak belki de etliye sütlüye karışmadı ve nürburgring’in adaletine ve o 2 puana saygı duydu.
2008 formula 1 sezonunda hamilton son virajda 5. olan timo glock’u geçerek massa’nın 1 puan önünde şampiyon olduğunda aklıma direk 1999 formula 1 sezonu gelmişti. yine bir şampiyonluk mücadelesi, yine bir mercedes - ferrari rekabeti vardı orada da. ama şampiyonluktaki belirleyici nokta yine o hikayenin nispeten küçük oyuncularından biri oluvermişti. yine...
