bu maci le ilgili bir kac ay önce bir forum sitesinde paylastigim bir yazim vardi. o gün yasadiklarimi anlatmistim.
galatasaray sözlükte paylasmadan olmaz elbette.
buyrun;
https://www.youtube.com/...amp;feature=youtu.be not:muzikle birlikte okumanizi tavsiye ederim :)
tarih 6 mayis 2012...istanbul dayim.sportoto super final 5.hafta maci olan galatasaray-besiktas maci 2-0 dan 2-2 ye gelerek berabere bitmisti ve staddan ayrilip arabaya bindik.ben,babam ve babamin fanatik galatasaray li 30 ila 35 arasi yaslarda bir arkadasi... cok iyi anlasirdik... kirsehir e,eve donus yolculugu baslamisti.buyuk bir hayal kirikligi vardi bende.o gun oraya giderken fener trabzonda puan kaybeder bizde besiktasi yeneriz umuduyla sampiyonluk turu icin gitmistim... ama olmadi...kgs yuzunden efsane bir trafik vardi istanbul cikisinda.yolculuk sirasinda surekli dusunuyordum,ne yapicaz lan haftaya kadikoy de diye...takimima olan guvenim tamdi ancak maci izlemek konusunda kararsizdim,zira kalbim dayanmazdi...ankara ya vardik gece gec saatlerde.bir marketin onunde beklerken kiz kardesimle(o zamanlar 2 yasindaydi) birlikte kirikkaleye giden annemin fenalastigini ve surekli kustugunu ogrendik.
babam sabahin ilk isiklarinda beni apar topar kirsehir e birakti ve annemle kardesimi almak icin kirikkaleye gitti.kirsehir e donduklerinde annemi apar topar hastaneye goturduk...korkulacak bir sey yoktu.sadece safra kesesi ve bagirsagindaki bir sorun nedeniyle surekli kusmak zorunda kaldigi soylendi.doktor,maraton programindaki tartismali pozisyonlara son noktayi koyan markus merk gibi olaya son noktayi koydu;
“ameliyat!!!“
bu sekilde annemi hastaneye yatirdik.ameliyat risk tasimiyordu o yuzden rahattik ancak yinede korkuyorduk.anne sonucta o.seni buyuten,besleyen herseyinle ugrasan ve seni karsiliksiz ve kendisinden cok sevebilecek tek insan...o yuzden korkuyorduk....
ben,babam ve kucuk kiz kardesim evde tek basimiza kalmaya baslamistik.ancak babamin bize ayiracak vakti yoktu cunku surekli annemin yaninda olmaya ve ayni zamanda isleri idare edebilmeye calisiyordu.careyi memlekette,yozgat ta bulduk.amcamin karisi ve iki kizi bize kalmaya geldiler uzun bir sure icin...annem hastanede iken bizim yanimizda onlar olacaklardi.ilk gunler boyle gecti ve ameliyat basariyla sonuclandi.bir kac saatlik problemlerden sonra annem normale dondu ve sohbet etmeye basladik hastane odasinda.annem beni iyi biliyordu ve kafamdan nelerin gectigini cok iyi bildigi icin o vurucu soruyu sordu...
a:annem b:ben
a:eee sampiyonluk maci ne zaman?
b:yarin aksam anne.
a:hadi hayirlisi insallah.bol bol dua edicem galatasaray icin.seni mutlu gormek icin.
annem kendisi icin uzgun oldugumu ve beni bu durumda mutlu edebilecek tek seyin galatasaray in alicagi sampiyonluk oldugunu cok iyi biliyordu...zira takim son senelerde yerlerde surunurken nasil kahroldugumu cok iyi biliyordu ve mutlu olmami istiyordu.sezon boyunca pek cok kez benimle mac ozetleri izlemisti.ben kahveden eve geldigimde “mac nasildi?“ diye sorar benim verecegim cevaba gore oda sevinir yada uzulurdu...
derken “o gun“ geldi catti! 12 mayis 2012...
gerek anneme olanlar gerekse macin verdigi stres ve heyecan yuzunden 1 hafta boyunca agzima dogru duzgun lokma bile koymamistim...su bile zor iciyordum.kafam surekli annemde ve galatasaray da idi.o 1 haftalik surec icerisinde koskoca bir sezon,butun 2011-2012 sezonunu an ve an tekrar yasadim icimde.cekilen cileler,harcanan emek,takimin taraftarin camianin seneler sonra kenetlenmesi.imparator fatih terim onderliginde oynanan efsanevi derecede muhtesem futbol.rakipleri eze eze ligi domine eden takim.super final de yasadigi sansizzliklardan dolayi sampiyonluk macinda senelerdir sorun yasadigi stadda ezeli rakibinin karsisina cikacakti...kafamdan neler gecmiyordu ki? melo nun hirsi... ujfalusi semih ikilisinin muhtesem sezon performanslari...elmander in hucum presleri ve tekmeye kafa sokuslari...necati nin en olmadik anda bi fuze cakip attigi goller.muslera nin seneler sonra kaleye guven duymamizi saglamasi...eboue nin sabri ye tepki olarak dogup seneler sonra sag bek izletmesi...yillarin kazmasi denilen hakan balta nin kariyer patlamasi yapmasi ve harika sezon gecirmesi ki o sezon necati nin ilk oynadigi macta gaziantep deplasmaninda cizgiden cikardigi o efsane pozisyon hala aklimdadir ve hala acip izledikce yuregim agzima gelir o gunku gibi...genc emre nin enerjisi ve ruhu...selcuk un beyin adam olusu ve takimin maestrosu olmasi.engin baytar in gizli kahraman rolune burunmesi ve eskiye nazaran egolarindan arinmis.daha bir babacan ve sevimli bir goruntu cizen fatih terim.(maalesef 2012-2013 sezonundan itibaren yeniden eskiye dondu ve egosuna yenik dustu)
butun bunlarin karsiligi,o oynanan harika futbolun.turkiye liginin cok uzerinde futbolun hakki sampiyonluk olmaliydi...mac gunu geldiginde kararimi vermistim.sonuc netti,maci izlemeyecektim.totem yapacaktim.cunku biliyordum ki kalbim buna asla dayanmazdi.
mac gunu oglen saatlerinde formami giydim atkimi taktim ve carsida aldim solugu...meydanda maci firsat bilen adamlar zabitadan her nasil olduysa izin alip sokakta fenerbahce ve galatasaray bayraklari satiyorlardi...fiyati sordum. 10 tl dedi. icimden “oha ***“ dedim ama galatasaray icin degerdi.aldim.gittim hastaneye annemin yanina.annemin bi arkadasida vardi kendinden yasca buyuk.annem onlari abisi ve ablasi gibi severdi.kari kocalardi.birde kizlari vardi 20 li yaslarda.onla cok iyi anlasirdik kardesi gibi severdi beni...annemin yanina girdim ve direk macla ilgili konusmaya basladi annem.eee taniyor oglunu.ve ne tesaduftur ki tam ben annemin yaninda iken ayni dakikalarda galatasaray takimida bir gece once kamp kurdugu balmumcu daki otelden kadikoy e hareket ediyordu.ve biz annemle bu tarihi anlari odasindaki tv den izliyorduk.butun kanallar siyasi kanallar ve yerel kanallar bile bu maca odaklanmisti.100 yilin maci olacakti belkide.turkiye tarihinde bir ilk.2 ezeli rakip sampiyonluk icin son macta karsi karsiya geliyor...bundan buyuk reyting olamaz kanallar icin.annem bana moral vermek icin elinden geleni yapiyordu...annemin yanindan ayrildim ve o arkadaslari ile birlikte carsiya yurumeye basladik.ev carsidaydi.bu esnada yolda galibiyetten emin emin konusan fenerlileri gordukce strese giriyordum ulan ya yenilirsek diye.eve gittim ve kuzenlerimle maci konusmaya basladik.ikiside kiz olmalarina ragmen iyi fenerbahceliydi.ve onlar maci aksam fb tv den takip edeceklerini soylediler....saatler gecti ve maca 5 dakika kala odama ciktim.kapiyi kilitledim.hem telefonumun hemde pc min internetini kestim.ne yapsam diye dusunurken pc de cd den bir film koydum.hala unutmam ve hala ara sira o filmi tv de gorunce o gunu hatirlarim ve gozlerim dolar.film ben stiller in oynadigi muzede bir gece serisinin ilk filmiydi.daha once izlemistim ancak elimde bi tek o vardi ve koydum filmi basladim izlemeye.filme odaklanmaya calissamda surekli gozum odamdaki saate gidiyordu.oda hafif los isikliydi.severim oyle ortamlari.neyse iste filmi izledikce ve vakit gectikce dahada geriliyordum.filmi izliyorum ve herseyden habersizim dusunsenize.lan belkide mac oldu 4-0 sampiyonluk coktan gitti bende bos yere bekliyorum? nerden bilicektim ki? ama bekliyordum iste...filmin sonlarina yaklasirken telefonum caldi.arayan annemdi...telefonu actim.meger annem ve dayim hastane odasinda maci radyodan dinliyorlarmis.annem bana “oglum 10 dakika kaldi 0-0...sampiyon olucaz insallah“ diyordu.bende hemen insallah anne dedim ve telefonu kapatmak istedigimi cunku totemime devam etmek istedigimi soyledim.tamam dedi.10 dakika gecti ve yine aradi.
a:oglum ben yanlis duymusum daha 15 dakika var suan
b:tamam anne gorusuruz o zaman opuyorum canim annem
bu muhabbettin ardindan daha cok gerildim.bitecek diye beklerken 15 dakika kaldigini ogrenmek korkutuyordu ve artik kalp krizi gecirecek noktaya gelmistim.kalbim cok hizli atiyordu butun bir sezon yasadiklarim gozumun onunden film seridi gibi geciyordu.bir sure sonra odanin kapisi caldi,kilidi actim ve kuzenlerimin ikiside iceriye girdiler.ve hayatim boyunca unutmayacagim cumleyi kurdular
“tebrikler kuzen,sampiyonsunuz...“
ilk basta inanamiyorum ve hemen ust kattaki odamdan alt kata salona iniyorum.kumandayi aliyorum ve ilk denk geldigim kanali.ntv spor u aciyorum.ridvan i ac felsefesine uyuyorum kisacasi...gerci galiba o gun ridvan yoktu ama tam hatirlayamiyorum hangi program oldugunu.ve ekranda su basligi goruyorum;
“sari kirmizililar kadikoy de fenerbahce ile 0-0 berabere kalarak 18.sampiyonluga ulasti...“
iste bu yaziyi gordukten sonra oldugum yerde dizlerimin ustune cokuyorum.o yorgunlukla oyle kalakaliyorum ve rahat bir 10-15 dakika boyunca oldugum yerde sevincten aglamaya basliyorum...kuzenlerim ve yengem tebrik ediyor beni.sonra annemi ariyorum...
“anneee bitttiii annee bittiiiii sampiyon oldukk anneeee“ hickira hickira aglayarak kuruyorum bu cumleyi...
ve yavas yavas kendime geliyorum.ilk transi atlatip bayragimi kaptigim gibi kirsehir in bardaktan bosalircasina yagmur yagan sokaklarina atiyorum kendimi ve sabahlara kadar coskuyla kutluyorum sampiyonlugu...sonra ertesi gun annemin yanina gidiyorum.annem yavas yavas ayagada kalkmaya baslamis bir sekilde karsimda dikili duruyordu.goz goze baktik,hic bir sey demedim.annem kollarini acti ve “sampiyonnn cimbomm“ diye ona sarilmam icin bekledi ve gidip anneme sarildim...herkesin tuhaf bakislari arasinda gozlerimden yas akiyordu...kendime gelip bi bardak su ictikten sonra anneme dondum ve bi anda yeni aydinlanmis gibi su cumleyi kurdum
b:annee.
a:efendim oglum?
b:sampiyon olduk lan...
iste arkadaslar...benim,mfa97 nin 2011-2012 sezonu finali hikayesi budur...bu yaziyi yazarkende suan yine gozlerim doldu,o gunu yasadim icimde tekrardan.suan gozumden yaslar akiyor...ve dile kolay o gunun uzerinden tam 5 sene gecmis...ve ben hala dun gibi hatirliyorum....
