sözlükte kendini yalnız hissetmek insana koyar. en azından bana koyar.
işte böyle bir şeydir yalnız hissetmek. fikrin eleşitirilecek diye sonuna ''bence'' ya da ''en azından bana göre'' ibarelerini koymak insana yapayalnız hissetirir. fikir paylaşılır ama amacı önemlidir.
eğer ki paylaşılan fikir; farklı bir bakış amacı yaratmak umudu ile yapılıyorsa; (bkz:
#297555) o fikrin acımasızca eleştirilmesi (bkz:
#297690) adama çok pis koyar sözlük. halbuki sen tamamen insanların kafasında ''eleştirirken daha farklı açılar ve boyutlar yakalansın, eleştiriler geniş çapta yapılsın'' amacı ile fikir paylaşımında bulunmuşsun ama fikren yalnız kalmışsın. ki; fikren yalnız kalmak koymaz, dikkat çekmeye çalıştığın noktanın birkaç tarafından alıntı yapılıp o entry nin tamamen senin bir yerine sokulmak istenmesi düşündürür insanı. bu ne hırs dersin kendi kendine. ne büyük bir ruh varmış asilik uğruna, düzen bozma uğruna kılıçları sonuna dek bilemiş dersin de yalnız kaldığın ortamda boş duvarlara çarpıp sana döner söylediklerin. ha karlı kayın ormanında ağaçlara türkü tutturmuşun, ha perspektif geliştirmek uğruna entry girmişin birkaç kişinin acımasızca eleştirilerini durdurmak için. hiçbir şey farketmez. yalnızsındır. don kişotsundur. yel değirmenleri düşmanındır senin ama, seni hayatta en çok onlar umursar.