galiba oluyor. yavaş yavaş. bugün arkadaşlarıma söz verdiğim biletleri almaya giderken burger'ın önüne, kapalı'nın bir numaralı adamı, tribünde en çok sözü geçen adamlardan biri beni yanına çağırıp hal hatır sordu. pankart olayından haberdar olduğunu söyledi ve ellerinize sağlık dedi. sonra bir baktım maça
baros giriyor oyuna. gol at dedim içimden, gol at ve pankarta doğru koş ne olur. sana hoşgeldin diyenlere bir el salla. hep korkmuştum aklının başka yerlerde olduğunu düşünüp, hep içimden '' profesyonel bu adam, belki fazla ilgilenmez ona duyduğumuz sevgi ile'' demiştim. ama oldu. maç bitiminde eski açığa ve kapalıya el sallaması, gülmesi ve golünü attıktan sonraki sevinci beni benden aldı. demek ki iyi bir şey yapmışız sözlük olarak. şimdi aklımda kewell için daha büyüğü, daha güzeli var ama... ama işte. yine bin parçaya bölünen fikirler ve eleştiriler olmasa, yine destek olsa herkes birbirine. kol kola versek de tribünde izlesek hep beraber maçımızı. içimde yine umut var sözlüğe dair ve biraz da korku. keşke sihirli bir şey olsa da bir maç sonrası kavga çıkmasa, keşke sihirli bir şey olsa da baştan ayağa herkes aynı fikirde olsa.
burada 1000 kişi var aynı fikirde olmak mümkün değil demeyin. ben 1 milyon kişinin ortak fikirde buluştuğunu gördüm bu ülkede. umarım sözlüğümüz de tek fikir üzerinde olur da, daha güzel işlere imza atarız.
çok güzel olmuş pankarttır. emek harcayan herkese ve onca işinin arasında, yatağından kalkıp gelen
wasabi ile en dar zamanında varını yoğunu ortaya koyan
vay acondiosa ayrı olarak teşekkür ediyorum.
bana gelince içimde hala ukdeler var bir şeyleri yanlış yaptığıma dair. herkesin yüzünü aynı anda güldürebilmek dileğiyle yarına umutla bakmak için yemeğimi yiyip,yatıp uyuyorum.