30 yıllık hayatının büyük bir bölümünü galatasaraya adamış, cebindeki harçlığı, maaşını, mesaisini, galatasaraya harcamış, uğruna karakola düşmüş, avrupada deplasmana gidip hostal de yer bulamayında stadyumun yakınındaki bir parkta uyumuş dönüşünde zatürre olup hastanede yatmış biri olarak galatasaray taraftarına futbolcumuz diagne ile alakalı görüşlerimi paylaşmak gerektiğini düşünüyorum.
yazdıklarım ve yazacaklarım sözlük formasına ters düşmesin diye elimden geldiğince dikkat edeceğim. gün itibariyle futbolcumuz henüz 4 maça çıkmıştır ve 1 gol atmıştır. şuan için baktığınızda özgüvenini tümüyle kaybetmiş ve sahada hata yaparım korkusuyla pozisyona bile girememektedir. bu durumdan kendisinin olduğu kadar sahadaki futbolcular ve taraftarın bir bölümü tamamen sorumludur.
taraftarın bir bölümü kimdir ? kendisini kötü futboluyla alakalı eleştirenler değildir kesinlikle. gidip yılda 1 maç bileti alıp, store dan 10 liraya atkı alıp galatasarayın futbolcusuna instagramdan ana avrat küfür etme hakkını kendinde tanıyan, ilkolulda deftere a harfini zor çizen, matematik zekasını geçtim sosyal zekası 0 ın altına olan boş beleş 3 kuruşluk adamlardır. maça gitme imkanları herkesin kesesine göredir bu konuda kendime yapılacak eleştrileri kabul etmiyorum ama ne olursa olsun bu bir futbolcuya küfür etme hakkını sizlere vermez.
sene 2017. galatasaray gomisi transfer etti ve hazırlık maçlarından uefa avrupa ligi maçlarına kadar gomis felaket bir performans sergiledi. tıpkı diagne nin ilk maçları gibi. sonrasında 1-2 gol attığında özgüveni yerine geldi ve ligi gol kralı olarak tamamladı. galatasarayın aradığı yırtıcı forvet görüntüsüne büründü. sonra ne oldu ? süper kupa finalinde penaltı kaçırdı, 1 maç daha kötü oynadı ve yine taraftar futbolcunun kaba etinden tutunda bağırsaklarına kadar eleştrilmesi sonucu onunda özgüveni kayboldu ve sonunda takımdan ayrıldı.
sene 2000. galatasarayın santraforu ve hocası takımdan ayrıldı. bunun dışındaki tüm kemik kadro korundu. takıma jardel getirildi ve hayatında top sektirmemiş adamlar jardeli eleştirmeye başlamıştıki galatasaray bayern in 100. yıl turnuvasına davet edildi. jardel çıktığı ilk maçta real madrid e kıçıyla gol attı. sonrası malum. attıkça yanlı gazeteler çıldırdı, attıkça her maçta daha sert darbeler vurdular kasıtlı olarak ama adam ne sert darbelere aldırdı ne de gollerini kesti. attıkça attı. sonra adını hatırlamadığım insanlıktan nasibini almamış bir gazateci jardelin karısının fotoğrafını koydu gazeteye. fotoğraf normal bir fotoğraf değil baya baya çırılçıplak bir fotoğraf. sansürlü bölgelerede futbol topu konulmuş şekilde millete servis edildi. kendi karısına yapılsa adam öldürecek adamlar bu aşşağılık davranışa destek verdi ve jardelin türkiyedeki psikolojik dayanıklılığı kaybolmaya başladı. galatasarayı ve türkiyeyi bu kadar çok seven adam belki bir sonraki sezon yıllık maaşından indirime gidip galatasarayda oynamaya devam edecekti adam olmadı.
ve yine taraftarın bir bölümü dediklerim, hangi takımı tutarsa tutsun hiçbiririn birbirinden farkı yoktur. hepsi aynı boktur. şampiyonluk olduğunda ortaya çıkar kutlar, en ufak bir başarısızlıkta kim dikkat çekiyorsa ona sallar yerin dibine sokar. bunlarda akıl, mantık aramak ahmaklıktır.
mutluluğu en çok hak eden sabreden taraftarlardır. hayatının merkezine galatasarayı koyan taraftarlardır. galatasaray yenilince evine mutsuz dönen, iştahı kapanan insanlardır. kalecisi gol yiyince ona küfretmeyen, forveti gol atamayınca daha iyi olması için destek veren taraftardır.
asıl konuya gelecek olursak;
(bkz:
mbaye diagne)
tam tanımını yapmak gerekirse bu sene tam olarak yıldız futbolcu statüsüne geçmiştir. ligin ilk yarısında gol atmanın çokta kolay olmadığı ligimizin ilk yarısında 20 golün üzerinde atmıştır. kendisini herkes takımında görmek istedi bir anda. hava topuna çıkarken rüzgarıyla defansa pes ettiren, topa vururken kaleciyi çaresiz bırakan bir adamdı. açıkçası drogbanın iyi zamanlarını andırıyordu. peki şimdi ne oldu ? ve diagne tekrardan nasıl kazanılır.
olaya fiziksel antremandan değilde mental açıdan eğitimle ve tedaviyle başlamak lazım. diagne nin artık galatasaraya transfer şokunu önce kendi atması lazım. hala galatasaraya geldiğine inanamamakta. sonrasında tümüyle futboluna odaklanması ve imajından çok futbolunu düşünmesi gerekmektedir. instagramdan arabasını, özel hayatını paylaşmamalı, gerekirse floryada yatıp kalkması lazımdır. sonrasında takım arkadaşlarına kendini sevdirmesi ve kabul ettirmesi lazım. şuan takım içinde neredeyse lost pozisyonunda takılmaktadır. takım fotoğraflarında tek başına somurtmakta, normal zamanlardada kulağına kulaklığı takıp kimseyle iletisime geçmemektedir. bunda transfer ücreti ve aldığı maaşın payı büyüktür.
sonrasında iş bize düşüyor. kendisine küfretmek yerine sabretmeliyiz. büyük yatırım yapıldı. bugün 1 milyon dolara aldığınız mercedes in bile yolda kalmama garantisi yok. en azından bunun gibi düşünüp sahamızda oynayacağımız ilk maçta kendisini tribüne çağırıp kendisine inandığımızı ve güvendiğimizi göstermeliyiz. kasımpaşa gibi her maç 200 taraftara oynayan adam arkasına 50 000 kişinin desteğini aldığında tüm özgüveni yerine geldiğinde oynayacağı futbolu siz hayal edin.
kısacası oyuncumuza güvenin. destek verin. bir insanı kaybetmek kazanmaktan daha kolaydır. yeterki kazanalım ve basının gazına gelmeyelim. hala fatih hocadan kuyruk acısı olanların tuzağına düşmeyelim. diagne galatasaray formasıyla gol atmaya başlarsa lig tarihinin gol rekorunu kırar.
sonuç olarak;
sabret, bekle, sakin ol.
