allahım'a ne kadar şükretsem azdır. küçüktüm belki, ama o'nu defalarca babamın yanında, sırtında izleme fırsatı bulabildim. babamdan dinlerken
metin'i ne kadar kıskanıyorsam, benim çocuklarım da
hagi'yi dinlerken kıskançlıkla gözlerimin içine bakacaklar. hem de ben bir dolu video ve duvarda asılı olan "10 numara marshall forma" ile ballandıracağım bu hikayeyi.