tam basliga "isiran, kosan, mucadele eden, sahaya ruh koyan, ilerde pres yapan, skorda geri dusse bile oynadigi oyunla maci cevirecegini hissettiren, calim atabilen futbolcular barindiran bir galatasaray." yazacakken onceki entrylerin yuzde doksaninin zaten bu sekilde oldugunu gordugum baslik. aslinda galatasaray taraftarinin, en azindan bilincli bir kesiminin, istegi yillardir o kadar net ki.
ornegin son feldkamp donemi oyle bir donemdi ki 11 yerliyle, kadikoy'e serkan calik'larla ciktigimiz macta bile umutluyduk. lincoln ve hakan sukur gozunun yasina bakilmadan kadro disi birakilip, takim besiktas derbisinde yine catir cutur oynuyordu. o takimin mesela sampiyon olacagini daha ilk haftalarda hissediyordum, her ne kadar son haftalar yine kaotik gecse de. bu sekilde net bir sekilde sampiyon olacagimizi hissettigim son donem ucuncu terim donemindeki ozellikle super final sezonuydu. dorduncu terim doneminde ise son yillarda yasadigimiz sampiyonluklarin hicbirinde sezon icinde sampiyon olacagimiz hissiyati olusmadi, hep ittire kaktira gittik, son haftalara potaya atinca kendimizi bir sekilde goturduk klasik.
yukarda bahsettigim ve ozledigim galatasaray'i son yillarda feldkamp donemi, super final sezonu ve tudor'un ilk haftalari haric nadiren gorebildim. gecen sene pandemi oncesinde de her ne kadar iyi bir oyun sergilediysek de o oyun daha farkliydi, mucadeleden ziyade ustalik ve pas uzerine. umarim galatasaray taraftari yakin zamanda ozledigi galatasaray'a kavusabilir.
sirf bu yuzden belki bir kolej havasi yakalanir diye takimda yerli bir cekirdek olusmasi adina aytac kara, salih ucan, irfan can kahveci transferlerine pozitif bakiyorum. belki de ozledigimiz mucadeleci galatasaray'a taylan, ogulcan, irfan, salih, aytac gibi genclerin cekirdegini olusturacagi takimla kavusuruz kim bilir.
(bkz:
2020-2021 sezonu ara transfer dönemi)
