• 1
    çok sevdiğim aslan parçaları,

    taraftarlar olarak hiçbir şekilde ayırt etmeksizin sizi çok seviyoruz. çünkü o kutsal formayı taşıyan sizlersiniz, galatasarayımızı başarıya taşıyan sizlersiniz. yeri gelir gözümüzdeki yaşın, yüzümüzdeki tebessümün sebebi olursunuz.

    sizi hiç görmedim bugüne kadar. eskişehir de yaşıyorum çünkü ve pek maçlara gidemiyorum. iki senedir bekliyordum bugünü, sizinle fotoğraf çektirmek, imza almak ve sizi görmek istiyordum. tv lerde görüyoruz hep otobüsten inerken imza dağıtıp, fotoğraf çektiriyorsunuz ben de öyle olacağını umarak bugün kalacağınız otelin önüne gittim. çok soğuk bir havada 2 saat bekledim. geçen sefer fenerbahçe geldiğinde aziz yıldırım ın taraftarları lobiye alıp fotoğraf çektirmelerine izin verdiğini duyunca heyecanlandık biz de girebilir miyiz acaba diye. zaten topu topu 10 kişiydik ve en fazla 5 dk sürerdi. ama hiç de düşündüğümüz gibi olmadı. doğru dürüst göremedim bile sizi korumaların iteklemesinden.ya benim şansıma böyle oldu ya da kameralar açık olmadığı için izin verilmedi. zaten siz de pek oralı değildiniz dönüp bakmadınız bile. özellikle kaptan, ön kapıdan hemen inip girmiş içeri ben görmedim bile. siz her zaman gözümdeki sevinç damlalarıydınız, yenilgilerden sonra bile hiç yaşarmadı gözlerim. ama bugün yandı gözlerim hiç yanmadığı kadar.

    çok eleştirdiğim beşiktaş taraftarı gibi aşkımız size değil renklere gibi bir şey söylemiycem. ama olmadı be aslan parçaları sizi sevenleri çok üzdünüz bugün.

    not:bu entry 8 mart 2010 eskişehirspor- galatasaray macından bir gün önce yazılmıştır.
  • 7
    galatasaray futbol takımının güzide futbolcuları,

    giymiş olduğunuz formanın ağırlığı hakkında herhangi bir yorumda bulunmam haddim değil. siz zaten neyin ne olduğunun farkındasınızdır. öncelikle belirtmek isterim ki bu takım 1,5 sene içinde şu an bulunduğunuz durumdan çok farklı bir yerdeydi. çoğu galatasaray taraftarının başı öne eğikti. " kümede kal galatasaray" diyorlardı o stattan o stada. gücümüze gidiyordu, daha dünkü yeni yetmelerin bize bu şekilde ithamlarda bulunması. o enkazı alan fatih terim; ilk senesinde takımı 18. şampiyonluğuna getirdi. ve 19. şampiyonluğa doğru koşuyoruz.

    fatih hoca bizim babamız gibidir. bütün kalbimle inanıyorumki sizin için de öyle. bir taraftar olarak sizden tek bir ricam var. bütün taşeronlara, peşkeş çeken hakemlere ve federasyona inat terinizin son damlasına kadar mücadele edin. bu takım, bu camia, bu taraftar bunları sonuna kadar hak etti. evvela galatasaray futbol takımın neferleri; en çok sizler hak ettiniz bunu.

    önümüze çıkan engelleri teker teker aşacağız. siz elinizi kalbinize götürün; biz zaten oradayız. arkanızdayız; sonuna kadar. sesimiz, boğazımız yırtılana, ses tellerimiz kopana kadar arkanızdayız. bu konuda şüpheniz olmasın.

    sezon sonunda herkese inat en güzel cevabı vereceğinizden adım kadar şüphem yok.

    allah yardımcınız olsun.

    saygılarımla.
  • 13
    (bkz: 17 eylül 2014 galatasaray real madrid maçı)nda 60 dakika iyi top oynadınız. 1 saatte rahatlıkla 3-4 atacağını rakipten 60'da ikinciyi yiyince 6 yediniz.

    adınız ne olursa olsun hiçbirinizin rakip ve skor ne olursa olsun son yarım saatte o kadar kopmaya hakkınız yok. galatasaray formasıyla şampiyonlar ligi'nde oynuyorsunuz.

    futbol böyle bir oyun, her şey olabilir ama sizin reaksiyonunuz bu olmamalı, bir daha da lütfen olmasın.
  • 15
    biz 2 buçuk senedir sizleri her bir bireyinizle bir ayrı sevdik be, çok ayrı, çok başka sevdik. haddinden fazla sevdik belki de ama hak ediyordunuz o sevgimizi. hayal kırıklığına uğradık be beyler dün gece itibariyle. çok üzüldük, kalbimiz kırıldı. yediğimiz gol sayısı değildi bizi kahreden, göstermediğiniz istek ve kendinizi parçalamayışınızdı. bundan sonra yanınızda olmadığımızı da sanmayın ha, her zamanki gibi yanınızdayız. aileler için hayal kırıklıkları olur, küslükler de yaşanır zaman zaman. 1 aydan beridir sallanıyorduk da dün gece yıkıldık. ama korkmayın 14 mayıs 2014te torinoda sözümüz var. fatih hocam senin işin çok zor ama dediğin gibi galatasaray'la ilişkini sorgulamıyoruz ama sorgulatacak davranışlarda bulunma evlatlarınla başaracak çok işiniz var daha. hadi kalkın ayağa. daha çok işimiz var.
  • 18
    bi silkelenin, kendinize gelin... kimse size real madrid'e yenildiniz diye bir şey söylemiyor, onlara karşı herkes kaybediyor. yalnız ben skor dezavantajına düşünce maçı bırakan, savaşmayan, maçtan kopan bir takım istemiyorum. bu maç * geçti gitti, 5 yemişiz 6 yemişiz hiç önemi yok ama artık refleks gösterip, dik durma zamanıdır. sizden tek isteğim giydiğiniz formanın ağırlığında hareket edin, son dakikaya kadar savaşın...

    sizi sevmeyen ölsün...
  • 19
    saha icindeki lideriniz kim? drogba mi, selcuk mu, melo mu, kim yani? mesela serbest vuruslari kimin atacagina kim karar veriyor?

    bu kadar senedir korner atmayi neden ogrenemediniz? niye bu takima gelen herkes kornerleri on direge kesiyor, bu galatasaray'a ait bir gelenek mi nedir?

    pas atmak icin adam arayan arkadaslariniz icin neden bosa kacmiyorsunuz? bu hizla, ya da yavaslikla demeliyim, avrupanin elit takimlari arasina girebileceginize gercekten inaniyor musunuz?
  • 21
    abiler, kardeşler, arkadaşlar... tam 15 yıl öncesinden bahsedeceğim size. 9 yaşında, hayattaki tek tutkusu futbol ve galatasaray olan küçük bir çocuktum ben. her erkek çocuk gibi benim de rol modelim babamdı. hem de ne rol model! futbol ve galatasaray hastası bir adamdan söz ediyoruz. böyle bir adamın böyle bir çocuğu olunca da ona anlatacağı çok şey oluyor tabi ama karşısında da öyle bir çocuk var ki 24 saat o eski maçlardan bahsetsen dinleyecek. bu sayededir ki o yaşta yakın galatasaray tarihini nerdeyse ezbere biliyordum. her sabah okula giderken yolda bi spor gazetesini de hatim ettiğimden dolayı neyin ne olduğunun oldukça farkındaydım. yani galatasaray avrupa maçlarına çıkarken ne kadar büyük bir arenada olduğumuzun bilincindeydim. işte ben 9 yaşındayken 1998-99 şampiyonlar ligi sezonunda o zamana dek hayatımın en büyük travmasını yaşadım.

    della alpi'de 2-2 berabere kaldığımız maçın ertesi günü okulda arkadaşlarım benimle berabere kaldık diye dalga geçiyorlardı. halbuki ben o kadar mutluydum ki... juventus gibi bir takımla berabere kalmıştık, hem de deplasmanda! ki o juve, iki sezon öncesinin şl finalisti bir italyan deviydi. nasıl mutlu olamazdım? ama onlar durumun farkında değillerdi, kızmıyordum. ertesi maç... atheletic bilbao'yla samiyen'de oynuyoruz. bu maçı çok uzun uzadıya anlatmaya gerek yok. 90+'lar oynanırken sadece ağladığımı ve babamın bana kızdığını hatırlıyorum. annem de bi yandan ertesi gün okul var diye başımın etini yiyordu. işte tam o sırada çakıyordu golü hagi! inanın bana, o gün yatağa yattığımda benden daha mutlu bir insan yoktu bu dünyada... 3.maç rosenborg deplasmanına gidiyoruz, yalnız lider olarak! oysa geçen sene şl'de 6 maçta sadece 1 puan toplamıştık. o günkü durumu göz önüne alırsak maça dair nasıl bir umut içinde olduğumu çok daha iyi anlayabilirsiniz. dayımın kayınçosunun evinde * izlemiştik maçı. yemeğe çağırdıkları için gitmek zorunda kaldım ben de oysa evde babamla izlemek istiyordum maçı. olmadı. hakikaten olmadı. tam anlamıyla olmadı o akşam. gerçek bir deplasmandı benim için. hem evde değildik hem de bizden daha iyi olduğuna asla inanmadığım bir takımdan 3 yemiştik... yine de bu durum 4.maça yansımayacaktı biliyordum. öyle ya, 3-0'ın intikamını 3-0'la aldık norveçlilerden! kral'ın gecesiydi o gece...

    norveçte bıraktığımız liderliği istanbul'da tekrar elimize geçirmiştik. havalarda uçuyordum o günlerde. galatasaray'ın idrak edebildiğim en iyi avrupa macerasını yaşıyordum. juve maçı geliyordu. her gün kafamda defalarca maçı oynuyordum. öyle ki o yıllarda şampiyonlar ligi'nde en iyi 2 ikincinin de bir üst tura çıktığını bildiğim için onu bile hesaplıyordum. hoş, liderdik ama onu bile düşünüyordum çünkü karşımızda juve vardı. bizim 2001-02 şl sezonunun 2.grup aşamasında yaşayacağımız o beraberlikler silsilesini yaşıyorlardı. grubun en büyük favorisi o maça çıkarken 3.'ydü. o haftalar geçmek bilmedi. abdullah öcalan sorunu, ülkede yaşanan büyük bir italya nefreti falan derken maç 1 hafta ertelenmişti. varolan tutku ve heyecanım sürü psikolojisi sayesinde bir yandan da italyanlara duyduğum öfkeyle birleşmişti. sonunda maç günü gelip çatmıştı. okuldan eve gelir gelmez yatıp uyudum. heyecana dayanamıyordum. haberlere kadar uyudum, uyumaya çalıştım. debelendim. haberleri de sadece arada maçla ilgili bilgi verdikleri ve canlı yayın yaptıkları için izliyordum. star, şampiyonlar ligi maçlarının olduğu günlerde stadla canlı yayın bağlantısı yapar, adrenalini tavana çekerdi. maç saati gelmiş, babam gelmemişti. annem o gün nasıl bir ruh hali içinde olduğumu benim kadar bildiği için gıkını çıkarmamıştı. tek başımaydım. babamın olmamasının da etkisiyle maç başlarken baya korktuğumu hatırlıyorum. maç boyunca çok iyi oynamamıza rağmen kaçan goller korkumu iyice yükseltmişti ki amoruso'nun o yüzyılın en balık gollerinden olan golü gelince üzüntüden yere yattım ama ne gariptir ki rahatlamıştım. artık korku yok, sadece heyecan vardı. annem de içeri gelmişti, dua ediyordu. 90+2'de suat'ın o golünde annemle hayatımızda ilk defa bir galatasaray golünde birbirimize koştuğumuzu hatırlıyorum. inanılmazdı, tarif edilemezdi...

    sonunda dananın kuyruğunun kopacağı ve benim ne yazık ki bir müddet hayata küseceğim o 90 dakika gelip çatmıştı. aslında hava o gün rezalet olmasına rağmen babamla maçı beraber izleyeceğimiz için çok mutluydum. kral'ın eksikliği büyük bir handikap olsa da bize beraberlik bile yetebilirdi. aslında içten içe juve'nin kazanmasını da istiyordum çünkü hedefsiz 3 puanlı bilbao'dan puan alacağımıza inanıyordum. tarihimizde ilk defa şampiyonlar ligi gruplarında tur atlayabilirdik. benim için inanılmaz bir olaydı. içim içime sığmıyor, maç oynansın ve tura çıkalım istiyordum. * maç başlamıştı. derken 16.dakika'da juve'nin gol haberi geldi. star ekranın sağ altından golü gösteriyordu. aslında her şey istediğimiz gibiydi. o an 9 puanla liderdik. nitekim juve'nin 2.golüyle liderliğimiz iyice perçinleşmişti ki fatih akyel'in saçmasapan hatası neticesinde yediğimiz o gole kadar. devre arasında babam camda sigara içerken, ''atarız dimi baba?'' diye sorduğum o soruyu hatırlıyorum hala. 2.yarı başlarken tek düşündüğüm şey maçı asla bırakmayacağımızdı. hagi ve suat'ın golleri aklımda tekrar tekrar oynuyordu. dakikalar 90+4'ü gösterdiğinde ise hayatımın en büyük travması başlıyordu. ceza sahası içinde burak akdiş'in 6 pastan kaçırdığı o inanılmaz kafa vuruşu... * allahım, bu nasıl bir acı? üzüntüden ağlayamıyorum bile. şoktayım. babam da donmuş vaziyette. dışardan biri gelse salonda iki ceset var diyip polisi arar, öyle bir haldeyiz. o gece nasıl yattım, ertesi gün okula nasıl gittim, arkadaşlarım neler söyledi hiçbir şey hatırlamıyorum. tek söyleyebileceğim şey o pozisyon benim hala dün gibi aklımda. sırf bu pozisyon için bi bu kadar daha yazabilirim ya o da ayrı mesele!

    uzun lafın kısası; sizden tek bir ricam var. allah rızası için bana o travmayı unutturun, o intikamı alın ve çocukluğumun en güzel günlerini geri verin!
  • 22
    sevgili aslan parcalari;

    hayatimin belki de en zor ve verimsiz donemlerini yasiyorum. bu aralar mutlu olabildigim tek sey galatasaray spor kulubu takimlarinin galibiyetleri. ki sizler bizi son 4 macta cok uzdunuz. hayal kirikligina ugrattiniz. sadece 6 puan aldiginiz bu surecte, icerde ust uste 2 mac kaybettiniz.

    normalde caniniz sag olsun der gecerdik. lakin bu 4 macta o kadar ruhsuz o kadar vurdumduymazdiniz ki bizi de asil uzen bu oldu. biz sizden tum kalbimizle basarili olmanizi bekliyoruz. illa sampiyon olun da demiyoruz bakin. burasi onemli. ama cikin adam gibi aslan gibi oynayin diyoruz.

    simdi son 4 macta sarstiginiz guvenimizi yeniden kazanmak icin mukemmel bir sans var onunuzde. 20 kasim 2016 fb-gs maci. genelde tersi olurdu. fener kotu gider, sonra bizi yenip kotu gidislerine dur derdi. bu sene bunu biz yapalim. daha dogrusu siz. ha aslanlar. ne dersiniz. sizce de mumkun mu bu. valla bizce mumkun. bunun icin yapmaniz gerekenler basit. ayakta kalacaksiniz, yilmayacaksiniz ve en
    onemlisi isyan edeceksiniz.

    bunlari yapin kazanmasanizda olur. ama bunlari yaparsaniz zaten kazanmama gibi bir ihtimal yok. hadi aslanlar artik uzmeyin bizi. kirin su laneti. alon su maci. biz ordan sampiyonlukla ayrildik. bu daha kucuk bir hedef. yapabilirsiniz.

    lutfen yenin sunlari. allah rizasi icin lan. nolur yenin sunlari...
  • 23
    sevgili kardeşlerim,

    bugün 23 kasım 2018 galatasaray konyaspor maçına çıkacaksınız. sakatımız bol cezalımız bol. ama bugün sahaya geride kalan aslanlar olarak sizler adım atacaksınız.

    sizler bugün galatasaray adına sahaya çıkıyorsanız bilin ki bu ülkenin en iyileri arasında olduğunuz için çıkıyorsunuz. kendinize güvenin.

    üzerimizde oynanan oyunları görüyorsunuz. sizin yolunuzu kesmek için her bir koldan saldıranları görüyorsunuz. bugün* sizin en kritik sınavınız var. bugün* sizin sahanızda sizi mağlup edip takımınızı darmadağın etmenin peşinde olan insanlar var gücüyle saldıracaklar. bugün kaybederseniz bilin ki sene sonunu kaybedersiniz.

    bugün düşmanı sinirden kudurtmanın günüdür. bugün düşmana çaresizliği dibine kadar hissettirmenin günüdür.

    bugün * yorulmak yok, dalağım şişti yok, bacağım çekiyor yok, kolum çıktı yok!

    bugün fatih terim'in aslanları olarak sahaya çıkmanın ve sonuna kadar mücadele etmenin günüdür!

    allah yardımcınız olsun.
  • 24
    çok sevgili, değerli oyuncularımız,
    yaşanan futbol iklimi, bir camianın kendini bilmez başkanının getirdiği ve "aman ağzımızın tadı kaçmasın" modunda takılan futbol ailesinin diğer paydaşları olan tff, ve alt kurulları olan pfdk ile tahkim, diğer kulüplerin başkanlıkları nezdinde olaylara yaklaşımları, bize karşı oynadıkları iç saha maçlarında hem tribünlerini şampiyonlukta rakip olduğumuz taraftarlara açmaları, hem bizim deplasman taraftarımıza uyguladıkları bilet fiyatları politikası, hem de kendilerinin rakibimizle oynadıkları maçlarda statlarını neredeyse rakibimizin kendini evinde oynadığı maçlara benzer bir ortama çevirmeleri ve bu maçlarda uğradıkları hakem katliamlarına "aa" bile diyemedikleri sponsorluk anlaşmaları........vb. gibi pek çok şeyden sonra, kulüp yönetimimizin de caydırıcı aksiyonlar alabilmesinin pek mümkün olmadığı bu şartlarda 2023-2024 sezonunun finalinin iyi olması her zamankinden çok çok daha fazla sizlerin ayaklarına bakmakta.
    bizi buraya kadar getiren sizlerin yüksek fizik ve oyun gücünüz oldu. ikisini de kaybetmemize rağmen benim hayatım boyunca en haz alarak izlediğim maçlardan ikisi oldu şampiyonlar ligi'ndeki bayern maçları, hele sami yen'de olanı. benim için potansiyel eşiğiniz o maçlardır.
    bakın manu maçını saymadım bile.
    (bkz: uefa şampiyonlar ligi 2023-2024 sezonu a grubu)

    özetle, kalan 7 lig + 1 süper kupa maçında, siz tam konsantre olduktan, sahada maksimum dikkatli olduktan, formunuzu koruduktan, ve sadece işinize odaklandıktan sonra karşı cenah ne yaparsa yapsın, ne kadar çirkinleşirse çirkinleşsin, sizlerin emekleri ile finali 2 kupa ile kapatacağımızdan en ufak bir şüphem yok.
    bunu en çok siz hakettiniz, ve inşallah hakkınız olanı alacaksınız.
    size inanıyor ve güveniyoruz...
    hepinize sevgiler, selamlar....
App Store'dan indirin Google Play'den alın