yakın çevrem ve konuşma, tartışma, dialog halinde olduğum kişiler çerçevesinde net biçimde ifade edebilirim ki çekilmek istenen noktanın hiçbir zaman yakınında olmayan takımdır. 2000 sonrası yaşanan süreçte elde ettiği avrupa başarısızlıklarının tamamında "ama bizim uefa kupamız var" şeklinde -adeta ağladığı- , mızmız bir çocuk gibi
uefa kupasını kazandığını sürekli hatırlattığı iddia edilen takımdır.bu iddiaya göre galatasaray adeta mazisiyle yaşamakta, aldığı kupayı sonsuza dek lanse etmektedir.
"ama bizim uefa kupamız var" ya da buna benzer sözleri devamlı biçimde söylediği iddia edilen taraftarlar galatasaraylı olmayan kişilerin kendi ideal galatasaraylılarından başkası değildir. galatasaray türk spor tarihinde yaşanan en büyük başarıyı elde etmiş ve bu büyük bir haset, kıskançlık ve kin yaratmıştır ki bu son derece mantıklıdır. üzerinden süre geçmesi de fırsat bilinerek bu başarı normalleştirilmeye çalışılmış; 50 yıllık avrupa kupaları maceramızda herhangi bir türk futbol takımının değil kupa, final oynamışlığı varmış gibi sıradanlaştırılmaya gayret edilmiştir.
galatasaray 2000 ruhunu yakalamak ve hatta 2000'de oynadığı futbolun da üstüne çıkmak isteyip ara süreçte avrupa'da fazlaca başarılı olamazken "ama bizim uefa kupamız var" şeklinde bir ağlama halinde olmamış; düştüğü her an daha güçlü şekilde kalkmayı bilmiştir. galatasaray lviv'e; ondan önce atl. madrid'e ve daha önceki sezon hamburg'a elendiğinde "ama bizim uefa kupamız var" dememiş; bu kupanın ikincisini türkiye'ye getirebilmenin arzusu ile yeni sezona başlamış; oynadığı her avrupa takımına karşı galatasaray'ın adının da ağırlıyla iyi futbol oynayıp galip gelmekten başka bir şey istememiştir.
galatasaray’ın ne olduğunu, ne yaptığını bilmek tarihli yaşamaya örnek olarak gösterilebilir o kadar.
